Koude rillingen

Ontgoocheld. Ontredderd. Boos. Kleef al deze emoties maar op mijn ziel. Met dank aan de verkiezingsuitslag. Nooit stonden de sterren gunstiger voor een eclatante overwinning van de groenen. En ja, die kwam er zeker in Brussel, en grotendeels ook in Wallonië. En een groen golfje  kwam aan land in Europa. Helaas stelden de Vlaamse groenen teleur. Het klinkt hard maar het is niet anders. Voor Europa haalden we de zo verhoopte tweede zetel niet binnen. Daarmee moest Bart Staes, zonder twijfel één van de beste Europarlementariërs, naar de exit. In Vlaanderen en op federaal vlak lieten we weliswaar een kleine stijging noteren, maar gezien het ‘klimaatklimaat’ is dit een ‘overwinningsnederlaag’. Waar waren de (stemgerechtigde) klimaatspijbelaars, hun ouders en grootouders? Is de klimaathype helemaal gesmolten voor de zon? Het lijkt wel of we terug bij af zijn, zoals Anuna De Wever het aanvoelde. Wellicht kwamen deze verkiezingen enkele maanden te laat. Wat als ze in februari hadden plaatsgevonden toen vele tienduizenden in de straten van onze hoofdstad betoogden? Tot overmaat van ramp beleefden we een nieuwe zwarte zondag in plaats van een groene. De nieuwe generatie Vlaams Belangers, met vele jongeren netjes in maatpak aan boord, hebben als rattenvangers vele kiezers verleid. De wolven in schapenvacht hebben de kudde naar hen toe gedreven. Dat ruim 800.000 Vlaamse kiezers- zegge en schrijve bijna 1 op 5 – op een onverdraagzame, ja racistische partij hebben gestemd, maakt mij tegelijk droevig, angstig en kwaad. Waar is het warme, gastvrije Vlaanderen dat zich elk jaar tijdens de Warmste Week van zijn gulste kant laat zien? Ik krijg alvast koude rillingen.

Ik stem groen

Het zal je wellicht niet verbazen: ik stem 3x groen. Zowel op de Vlaamse lijst, als federaal en voor Europa zal ik het bolletje kleuren van alle groene kandidaten om hun engagement te waarderen. En omdat ik een volmacht heb van mijn hoogbejaarde vader zal ik dat zelfs tweemaal doen. Daarvoor zal ik fietsen van het ene kieslokaal naar het andere, van mijn dorp naar zijn dorp. Maar dat is niet erg, integendeel. Zondag is een hoogdag voor de democratie. Ik weet wel dat niet iedereen er zo over denkt. Na de gemeenteraadsverkiezingen in oktober 2018 bleek dat in steden als Gent en Antwerpen 13% van de kiezers niet of blanco had gestemd. In sommige Brusselse gemeenten was dat zelfs 20 tot 25% en ook in Wallonië, in steden als Charleroi en Luik, deed bijna een kwart van de kiezers niet mee. De afkeer van ons politiek bestel is groot. Ik begrijp het wel, maar kan het niet goedkeuren. Zonder uitzondering zijn het mensen die, al dan niet uit eigenbelang, veel verwachten van de politiek. Overigens, alles is politiek. Daarom zijn alle mensen per definitie geïnteresseerd in de – grote of kleine – politiek. Helaas beseffen velen het niet. Of zijn hun verwachtingen niet ingelost. Nochtans zouden ze hun hoop kunnen stellen op vele partijen in ons land, van extreem-links over het midden tot extreem-rechts. Alle hebben ze een programma en standpunten waar de kiezer zich al dan niet kan in vinden. Maar wie kan beweren dat hij/zij geen interesse heeft in bv. de klimaatverandering, het milieu, de sociale zekerheid, het pensioen, de mobiliteit, de migratie, de zorg enzovoort? Het gaat je aan, iedere dag opnieuw. Daarom kies ik bewust voor de partij die mijn bekommernissen het meest ter harte neemt. Groen is uitgesproken de partij die zich het meest in de strijd zal werpen tegen de klimaatverandering en voor het milieu. De enige partij die een groeieconomie niet als fetisj beschouwt. De economie is er voor de mensen, de mensen zijn er niet voor de economie. Daarenboven bekommeren de groenen zich voor diegenen die het meest behoeftig zijn, in weerwil van wat politieke tegenstanders beweren. Een sociale en milieuvriendelijke partij, dat is waar ik ook voor sta. Wie kan daar eigenlijk tegen zijn? Jij toch ook niet? 

Noodzakelijke klimaatmaatregelen

Wie zijn/haar oren dezer dagen openhoudt, weet het alvast wel. ‘De noodzakelijke en dringende klimaatmaatregelen’ worden door de meeste niet-groene partijen in de kiem gesmoord. Van extreem-links tot extreem-rechts, op de Groenen na, wordt wat goed en nodig is voor het klimaat met allerhande drogredenen van de tafel geveegd. Zo wordt het voorstel van de zogenaamde ‘vliegtaks’ al onmiddellijk uit de lucht geschoten. Een frontvrouw van de N-VA argumenteerde dat we ‘de hardwerkende Vlaming toch niet zijn vliegvakantie, eens per jaar, gaan afpakken’. En dus laten we iedereen het te goedkope vliegen van sommigen maar financieel bijpassen in plaats van de vakantieganger enkele euro’s te laten opleggen. Ander voorbeeld: de  pakweg meer dan 400.000 salariswagens – maak het onderscheid met bedrijfswagens – die elke dag mee verantwoordelijk zijn voor het ‘fileleed’. Tussen haakjes: kunnen we haast stoppen met de overkwalificatie van deze benaming alsook van o.a. ‘verkeerschaos’ en ‘sneeuwellende’? Van kwalitatieve taaldevalutatie gesproken. Als aanschuiven in een comfortabele auto (lekker verwarmd, favoriete muziek op de achtergrond, GSM en koffiebekertje binnen handbereik) al ‘leed' veroorzaakt, dan rijst de vraag welke woorden er nog gebruikt kunnen worden om échte ellende aan te duiden. Die van verkeersslachtoffers of asielzoekers bijvoorbeeld. Tragedie? Ramp? Het fileleed, dus, aanpakken door het afschaffen van de salariswagens, daar zijn andere partijen niet moedig genoeg voor. Willen we eindelijk eens alle werknemers met (uitsluitend) euro’s in plaats van auto’ verlonen? Andere maatregel om de files op te lossen: het rekeningrijden. Afgevoerd wegens het zogenaamd ontbreken van een ‘draagvlak bij de bevolking’. Perfecte drogreden. Heeft iemand ooit een ‘draagvlakberekening’ gemaakt? Laten we het maar op een gebrek aan politieke moed houden. Overigens was en is er ook geen draagvlak voor het verhogen van de pensioenleeftijd. Vreemd dat deze maatregel dan toch zonder blikken of blozen werd ingevoerd. De aangekondigde ‘betonstop’ om de verrommeling van het Vlaamse landschap eindelijk aan te pakken wordt ook al op de lange baan geschoven. Idem voor de Vlaamse boskaart. En nog voor ik goed en wel kon juichen voor het statiegeld op drankverpakkingen schoot de N-VA ook deze milieumaatregel aan flarden. Het anti-groene beleid van de uittredende regering(en) steekt schril af tegen de verhoging van de tarieven voor het openbaar vervoer en de elektriciteit. Die verhogingen werden verkocht als noodzakelijke hervormingen. Terwijl wat echt nodig is, niet wordt gedaan. Kan u nog volgen?     

Er zijn er die beweren...

De klimaatspijbelaars, die ik ten volle steun, zeggen vrank en vrij hun gedacht. En dat hoort zo. Zeker jongeren moeten spontaan hun mening uiten. Ongenuanceerd en bevlogen. En het is ook nog eens ‘verstandige klap’ ook. Zoals bijvoorbeeld het genadeloos tegen de schenen trappen van de – voor hen – vorige generaties. Kortweg de volwassenen van vandaag. De klimaatjongeren beschuldigen hen er van om in hun levensstijl te weinig of geen rekening te houden met de gevolgen voor het klimaat. En dat dus de rekening aan de jongeren gepresenteerd wordt. Welnu, daar valt wat voor te zeggen. Maar ik – en samen met mij de groene partijgenoten – voel mij niet aangesproken. Reeds 35 jaar draag ik het groene gedachtegoed uit en daarmee een milieu- en klimaatvriendelijke levensstijl. Tegen de stroom in. Maar steeds consequent. Wat ik toen reeds verkondigde, is – helaas – nog razend actueel. Ten bewijze diep ik – o nostalgie – één van mijn geliefde tekstjes op van de begindagen van de groene partij, toen nog Agalev. We spreken van begin jaren 80 van vorige eeuw Oordeelt u zelf of het de tand des tijds heeft doorstaan.

er zijn er die beweren dat de groenen overal tegen zijn

·         vóór leefbare steden en dorpen

·         vóór zuinig gebruik van grondstoffen en energie

·         vóór creatieve werkgelegenheid en productiewijzen

·         vóór rechtvaardige verdeling van arbeid, inkomen en goederen

·         vóór veilig verkeer en goed openbaar vervoer

·         vóór vrede en ontwapening

·         vóór eerlijke informatie en echte inspraak

·         vóór de eigen dorpsschool

·         vóór kleinschalige winkels en bedrijfjes

·         vóór de bescherming van de zwaksten, kinderen, bejaarden en zieken

·         vóór niet-commerciële vrijetijdsbesteding

·         vóór schone lucht, zuiver water, natuurbescherming en landschapszorg

·         vóór wat meer rust en stilte

kortom vóór een menswaardige, vrije samenleving, zonder uitbuiting, machtsmisbruik of geweld

ben jij daar misschien tegen?

Vogels in de gebakken lucht

Wat vooraf ging: op voorstel van de Groenen keurde de Herentalse gemeenteraad eind vorig jaar het eerste luik van het Actieplan Dierenwelzijn goed. Dat voorstel voorziet onder andere een jaarlijkse subsidie van 5.000 Euro aan het bekende regionale vogelopvangcentrum in het naburige Herenthout. Groen slaagde er als oppositiepartij ook in om de subsidie voor het project voor de sterilisatie van zwerfkatten op te trekken naar 6.000 euro per jaar. Daarnaast komt er een jaarlijkse toelage van 3.000 euro om een project op te zetten met Vogelbescherming Vlaanderen en Natuurpunt voor nesten van vogels en vleermuizen, het inrichten van wintervoederplekken voor vogels en een campagne om burgers te sensibiliseren hetzelfde te doen. Belangrijke notie: de N-VA keurde dit niet mee goed. Enkele dagen geleden: Yoleen Van Camp (N-VA) roept als nieuwbakken schepen van Dierenwelzijn de pers bijeen om belangrijk nieuws te melden. Zoals bekend is de schepen een dierenvriend in hart en nieren. Ze laat zich graag fotograferen met haar handtas-hondje Pepper en verder zag ik haar recent poseren met – in willekeurige volgorde - lammetjes, een paard en een alpaca, maar vreemd genoeg niet met een (Vlaamse) leeuw. Het zou een mooi beeld kunnen zijn: Yoleen met haar handen zachtaardig in de manen van de koning der dieren. Deze keer is ze – niet toevallig – in het gezelschap van een nestvliedend wit uiltje. Haar boodschap aan de mensheid betreft namelijk het reeds eerder genoemde sympathieke vogelopvangcentrum. Triomfantelijk kondigt de schepen aan dat het stadsbestuur het bedrag van 1.000 Euro schenkt aan dit opvangcentrum voor vogels en wilde dieren in nood. In de marge laat de schepen ook nog weten dat er nog plannen op stapel staan, te weten de allereerste hondenlosloopweide en de aanpak van het zwerfkattenprobleem. Applaus op alle banken, behalve bij mijn groene partijgenoten. Bij hen zakt zowat de broek af. “Yoleen Van Camp voert niet alleen een beslissing van de gemeenteraad niet uit (5000 euro), ze verkoopt een vermindering van 4000 Euro per jaar als een goede zaak voor het opvangcentrum”, klinkt het ferm. De pers geeft de groene verontwaardiging ook weer, maar van kritische journalistiek is in geen velden of wegen een spoor te vinden…

Sinterklaaspartij

Sint met zwarte piet(in), ook op broodzak

Waar is de tijd dat politieke partijen met een autokaravaan doorheen het dorp reden tijdens verkiezingscampagnes? Luid toeterend kondigden ze van ver hun komst aan en gooiden kwistig balpennen, ballons, snoepgoed en andere kleinigheden uit in de hoop de kiezer te verleiden tot het kleuren van het juiste bolletje. Het uitdelen van gadgets in de aanloop van de verkiezingen is sinds lang verboden. Voor de leken onder ons, die weken vóór de verkiezingen heet de sperperiode. Sommige partijen gaan met dit verbod creatief om, andere trekken er zich zelfs geen moer van aan. Zoals bijvoorbeeld bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober vorig jaar in mijn stad Herentals. Daar zorgde al vóór de sperperiode een broodzakkenactie van de N-VA voor heel wat beroering. De lokale bakkers ontvingen 400 Euro om hun brood te verkopen in zakken bedrukt met de kopstukken van de partij. Wat later, tijdens de sperperiode en dus dichter bij de verkiezingen, ging de N-VA helemaal los. Het verkiezingsreglement werd ter zijde geschoven en, verblind door het overvloedige geld in de partijkas, werd naar het beeld van de goedheilige Sint gestrooid met allerlei lekkers. Sinterklaas van dienst was de uitbater van het bekende taverne-restaurant Wolfstee, ook lijstduwer voor de partij. En dus vond hij het kies om tal van gratis etentjes in zijn zaak uit te delen. Hij organiseerde er ook een gratis live muziekoptreden en trakteerde zijn personeel met flessen sterke drank. Hij ging onverstoord verder op zijn elan en deelde koffie, frisdrank en koffiekoeken uit aan de aanwezigen in het recreatiedomein Het Netepark. Verder staat op zijn conto: het organiseren van Kempen Natuurloop inclusief het geven van diverse geschenken aan de deelnemers, het organiseren van een eetdag voor alle dansers, familieleden en vrienden van dansclub Unstoppable (in totaal 130 deelnemers) en het geven van (geld voor) nieuwe danskostuums, het organiseren van een eetdag voor alle spelers, familieleden en vrienden van voetbalclub SKS Herentals (in totaal 600 deelnemers) en het ter beschikking stellen van een heftruck voor het onderhoud van haar voetbalterreinen. Nog in de sperperiode deelde de ‘Sinterklaaspartij’ waardebonnen uit in ruil voor het hangen van affiches, het bestikkeren van auto’s en het plaatsen van haar verkiezingsborden. Het is slechts een greep uit de ‘afkooppropaganda’ van de N-VA. Uiteraard kon niet de vinger op alle overtredingen gelegd worden. Het leek alleszins genoeg om namens de partijen Groen, SP.a, Herentals Anders en Open VLD-HNM een gestoffeerd bezwaarschrift over te maken aan de Raad voor Verkiezingsbetwistingen. Die maakte er zich gemakkelijk van af door het ‘ontvankelijk maar ongegrond’ te verklaren. De lijstduwer, Pascal Van Nueten, en de lijsttrekker, Yoleen Van Camp, zijn intussen schepen in mijn stad. Zo gaat dat dus bij de partij die staat voor ‘de kracht van verandering’.

Schijn-heiligheid

Mijn goede buurman is streng gelovig. Hij gaat wekelijks naar de kerk, laat geregeld een kaarsje branden en – jawel ze bestaan nog – prevelt steevast een dankgebedje voor de maaltijd, kruisteken inbegrepen. Zo devoot worden ze niet meer gemaakt. Maar nu komt het: de brave man stemt rechts. Het zal je niet verbazen dat dit voor tal van hoogoplopende discussies tussen ons beiden heeft geleid. Zo heeft hij het niet voor moslims, vluchtelingen en Gaia. Gemeenplaatsen als ‘ze passen zich niet aan’ (moslims), ‘ze komen hier profiteren’ (vluchtelingen)’ en ‘Michel Vandenbosch is een aandachtzoeker die ze zelf mogen slachten’ (Gaia) getuigen uiteraard van populisme en (extreem)-rechtse retoriek. Op mijn ziel getrapt geef ik telkens tegengas en wel op zijn zwakke plek, de katholieke leer. Ontelbare malen hen ik hem geconfronteerd met woorden en daden van zijn held Jezus Christus. Uitgerekend de man die zelf bewust in armoede leefde en zijn leven in het teken stelde van de armen en verstotenen des volks. Ik verwijs naar het respect dat gelovigen zouden moeten opbrengen voor Gods schepping, onder meer voor de natuur en het dierenrijk. Ik sla hem om de oren met de prachtige parabel van de Barmhartige Samaritaan. Ik confronteer hem met het kerstverhaal waarbij Jezus en Maria vluchtelingen waren die in de volle herberg geweigerd werden en ten einde raad in een stal onderdak vonden. Eerlijk, het brengt geen aarde aan de dijk. Het glijdt hem allemaal van het lijf als water van een eend. Hij ziet het verband niet. Hij blijft volharden in de boosheid. Zijn stem gaat onverminderd naar een partij die alles uitstraalt, zegt, uitschreeuwt en doet wat ingaat tegen de katholieke leer van verdraagzaamheid en respect voor mens, natuur en dier. Dat ik hem niet kan overtuigen, tot daar aan toe. Maar ook de dorpspastoor vangt bot. Ik neem aan dat de plaatselijke herder zijn best doet om zijn schapen op het rechte pad te houden. Week na week draagt hij-die-door-God-geroepen-werd in de misviering toch een boodschap van vrede en rechtvaardigheid uit. Zijn preek, al dan niet vanop de kansel, valt bij vele gelovigen in dovemansoren. De heiligheid die je van hen verwacht vervalt in schijnheiligheid. Hypocrisie staat bij mij het allerhoogst in de ranking van de ondeugden. Ik verfoei mijn buurman om zijn gedrag. Ik werp hem voor de voeten dat ik als niet-meer-gelovige mij meer als katholiek gedraag dan hem. Hij heft de schouders op. Ik kan alleen maar denken aan de uitspraak van Jezus. Aan het kruis genageld zei hij: “Heer, vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen.” Zo is het maar net.  

Paardenbloemen

Laten we het eens over seks hebben. En over paardenbloemen. Voordat uw fantasie op hol slaat, het betreft hier het seksleven van de in deze tijd van het jaar veel voorkomende gele bloempjes. Ze worden – geheel onterecht – nog te vaak gezien als onkruid. Trouwens, onkruid bestaat niet. Het zijn planten of bloemen die daar groeien waar je het niet graag hebt. Een landschap met paardenbloemen is niet alleen idyllisch mooi, maar ook nuttig. Insecten worden gelokt voor het stuifmeel en de nectar. Koeien, schapen en geiten gebruiken ze als medicijn. Konijnen en reeën zijn er dol op en ze zijn ook eetbaar voor de mens. Dat laatste moet ik alvast nog uitproberen. Maar ik stop af en toe om langs de weg enkele paardenbloemen uit te steken om er mijn tam konijn mee te voederen. En of het diertje het lust. Terloops blijf ik me afvragen waar de paardenbloem haar naam vandaan haalt. Een verklaring is dat paarden deze bloemen niet versmaden. In weiden waar paarden grazen blijven ze dan ook langer staan. Zelf spraken wij in onze jeugd over ‘pisbloemen’. En – herinner ik mij nu – over ‘suikerij’. Maar de paardenbloem is nog gezegend met tal van andere volksnamen: beddenpisser, molsla, leeuwentand, paardensla, paardenstek, hondesalade, melkwied, melkblom, ganzetongen, henselbladeren, kruidkoek, oorringen, papenkruid, kaarsjes, kettingbloem, konijnengroen, pluimpje, schurftbloem, stuiver, velrijs, wilde cichorei, uitblazertjes, zevendistel, zuurdistel, canckerbloem en brievenbesteller. Verwar de paardenbloem echter niet met het biggenkruid dat er erg op gelijkt. Maar genoeg wetenswaardigheden. We zouden het over seks hebben. Het moet gezegd: de meeste paardenbloemen doen niet aan seksuele voortplanting. Ze vormen dus gewoon zaad zonder bevruchting. Noem het een vorm van onbevlekte ontvangenis. Bij paardenbloemen in Zuid-Limburg – en enkel daar in Vlaanderen want wel in Zuid-Europa – in de regel gebeurt wel bevruchting. Een verklaring hiervoor is nog niet gevonden. De wondere wereld van de natuur geeft lang niet al zijn geheimen prijs.