Ontgoocheld. Ontredderd. Boos. Kleef al deze emoties
maar op mijn ziel. Met dank aan de verkiezingsuitslag. Nooit stonden de sterren
gunstiger voor een eclatante overwinning van de groenen. En ja, die kwam er
zeker in Brussel, en grotendeels ook in Wallonië. En een groen golfje kwam aan land in Europa. Helaas stelden de
Vlaamse groenen teleur. Het klinkt hard maar het is niet anders. Voor Europa
haalden we de zo verhoopte tweede zetel niet binnen. Daarmee moest Bart Staes,
zonder twijfel één van de beste Europarlementariërs, naar de exit. In
Vlaanderen en op federaal vlak lieten we weliswaar een kleine stijging noteren,
maar gezien het ‘klimaatklimaat’ is dit een ‘overwinningsnederlaag’. Waar waren
de (stemgerechtigde) klimaatspijbelaars, hun ouders en grootouders? Is de
klimaathype helemaal gesmolten voor de zon? Het lijkt wel of we terug bij af
zijn, zoals Anuna De Wever het aanvoelde. Wellicht kwamen deze verkiezingen
enkele maanden te laat. Wat als ze in februari hadden plaatsgevonden toen vele
tienduizenden in de straten van onze hoofdstad betoogden? Tot overmaat van ramp
beleefden we een nieuwe zwarte zondag in plaats van een groene. De nieuwe
generatie Vlaams Belangers, met vele jongeren netjes in maatpak aan boord,
hebben als rattenvangers vele kiezers verleid. De wolven in schapenvacht hebben
de kudde naar hen toe gedreven. Dat ruim 800.000 Vlaamse kiezers- zegge en
schrijve bijna 1 op 5 – op een onverdraagzame, ja racistische partij hebben
gestemd, maakt mij tegelijk droevig, angstig en kwaad. Waar is het warme,
gastvrije Vlaanderen dat zich elk jaar tijdens de Warmste Week van zijn gulste
kant laat zien? Ik krijg alvast koude rillingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten