Of ik sympathie heb voor een N-VA-er? Onmogelijk. Of
toch? Bij de figuur van Jan Peumans komt het alleszins in de buurt. Daarvoor
hoefde ik niet eens zijn biografie te lezen. Het boek van zijn zoon Wim,
getiteld ‘Jan Peumans. Een zachte anarchist’, bevestigde mijn respect voor deze
politicus. Als Vlaams-nationalist is hij een Walloniëliefhebber. Meermaals
spreekt hij zijn liefde voor het Franstalige landsgedeelte uit. Hij wordt dan
ook bestempeld als een ‘notoir dwarsligger’. Een Einzelgänger en tegelijk een
loyaal partijsoldaat. Iemand die openlijk zijn gedacht zegt, ook al doet dat De
Wever en andere partijgenoten de wenkbrauwen fronsen. Maar nooit overwoog hij
van politiek kamp te wisselen. Geen moment kwam de gedachte in hem om de deur
van de Vlaamse Beweging achter zich te sluiten. Hij kwam dan ook uit een Vlaamsgezind
nest, dat in de oorlog de kant van de bezetter koos, en daar de gevolgen van
droeg. Als jongeling werd hij lid van de Volksunie. En toen de Volksunie
uiteenspatte in een linkse partij ID 21 die uitmondde in het links-liberale
Spirit en een rechtse partij N-VA sloot Peumans zich aan bij de rechtervleugel.
Gezien zijn verleden ‘als marxist en milieuactivist’ had de keuze anders kunnen
zijn, maar het toont de vastberadenheid van een als kind door de oorlog
getekende flamingant. Hij is geen vendelzwaaier en weet zichzelf aan de
linkerkant van de N-VA die zich openlijk stoort aan populistische uitspraken of
tweets van bijvoorbeeld Theo Francken. Hij schurkt zich niet aan tegen het
Vlaams Belang dat hij evenzeer veracht zoals progressieven dat doen. Na het lezen
van zijn biografie blijf ik evenwel met een dubbel gevoel achter. Ik moet
denken aan wijlen eerste minister Wilfried Martens die na zijn politieke
carrière bekende dat hij ‘soms moeite moest doen om niet te applaudisseren voor
de Groenen in het parlement’. Ik verdenk Peumans van hetzelfde. Zijn zoon Wim,
auteur van de biografie, heeft de Vlaamsgezinde traditie in zijn familie
doorbroken en is lid van Groen. Hij verdient hiervoor mijn felicitaties,
evenals voor zijn boek dat zijn vaders politieke leven grondig en boeiend
belicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten