dinsdag 6 augustus 2019
De Ronde van Romain
Met het dramatische overlijden van de jonge
wielerbelofte Bjorg Lambrecht verdwijnen alle sportieve wieleremoties van de
voorbije weken meteen naar de verre achtergrond. Het was nochtans de
spannendste en meest beklijvende Tour de France in jaren. Met liefst 3
Belgische ritzeges er bovenop. En met Egan Bernal als sympathieke eindwinnaar.
De jonge Colombiaan is een pinkdun mannetje dat weggeplukt lijkt uit een
middelbaar onderwijsklas. Ik zag hem van dichtbij in het Herentalse
natourcriterium. Hij heeft op korte tijd een heldenstatus verworven in Colombia
en ver daarbuiten. Zelf supporterde ik voor Romain Bardet. Hoewel ook
medefavoriet liet deze Fransman het voor eigen volk hoofdzakelijk afweten. De
sportmedia maakten hem zowat met de grond gelijk. Maar Bardet vocht terug en
stond uiteindelijk in Parijs op het podium met de bolletjestrui. Mijn sympathie
voor deze renner had eigenlijk niks vandoen met zijn prestaties. Ik werd reeds
voor aanvang van de Ronde getriggerd doordat hij werd omschreven als ‘een
intellectueel die houdt van boeken en wijn en zich graag uitdrukt in een Frans
proza voor gevorderden’. Zeg nu zelf, in de wielerwereld – en bij uitbreiding
in de sportwereld – is het met een vergrootglas zoeken naar een atleet met een
mening, laat staan een maatschappijvisie. Groot was dan ook mijn verbazing dat
deze Romain Bardet in aanloop naar de Tour liever over andere zaken dan het
obligate wielerjargon sprak. “Het wielrennen mist een ecologische visie”,
opperde hij. Ik wist niet wat ik hoorde. Was dit een losse flodder of was er
meer? “Er zijn gewoon heel veel andere dingen buiten het
wielrennen die mij interesseren. Duurzaamheid, bewust consumeren, sociaal
verantwoord ondernemen… Na mijn carrière wordt dat mijn passie.” En toen kwam
hij pas goed op dreef. “Als ik de sliert auto’s zie die achter
elke koers aanrijdt, of al die motards, vrachtwagens en rennersbussen rond de
koers en hoeveel CO2 die uitstoten... Daar wordt vandaag totaal niet over
nagedacht.” Vervolgens maakte hij zich
nog druk over de weggegooide bidons en de voedingszakjes in de bermen, de
zinloze transporten, het gebrek aan elektrische wagens, de verspilling van
voedsel, etc.” En hij sloot staalhard af: “We hebben totaal geen ecologisch
bewustzijn.” Nou moe, ik boog nederig
het hoofd voor zoveel moed van een renner die aan de vooravond van de Tour in
zijn eigen land deze kritische analyse op de wereld losliet. Ik duim nu al dat
Romain Bardet volgend jaar de Tour mag winnen en op de Champs-Elysées een
speech naar mijn hart afsteekt. Maar vooral hoop ik dat we Bjorg Lambrecht nooit
zullen vergeten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten