- Foto boven: veel volk op de kerstreceptie van GroenPlus
- Foto onder: mijn vrouw en ik (helemaal achteraan) ook aanwezig
Ik beken: als groene medestrijder van (bijna) het eerste uur
heb ik het de laatste jaren flink laten afweten. Daar waren goede
(gezondheids)redenen voor, maar toch. Nu mijn partij Groen – en bij uitbreiding
de hele wereld – op een kantelpunt staat neem ik me toch maar weer eens voor om
mijn groen engagement iets actiever op te nemen dan vanuit de luie zetel mijn
schoen uit boosheid, verontwaardiging en frustratie naar de tv te gooien. Rustig aan beginnen weliswaar. Zo
nam ik actief deel aan de groen voorzittersverkiezing inclusief het voorafgaand
interactieve, digitale debat. Binnenkort kom ik hier uitgebreid op terug.
Enkele dagen geleden togen mijn vrouw en ik naar de kerstreceptie van GroenPlus,
de groene senioren (55+) zeg maar. Met liefst 170 oudere Groenen verzamelden we
in de hernieuwde zaal Fonderies De La Campine of de voormalige Kempische
IJzergieterij te Herentals. We werden verwelkomd door Mieke Vogels die mij
toevertrouwde dat haar groene passie een virus is dat nooit weg hoeft te
gaan. Waarop ik: “Groen is geen politieke keuze. Je ben het gewoon.” En daarmee
was de toon gezet. Petra De Sutter blikte in een toespraak terug op het
tegenvallende verkiezingsjaar 2024 en maakte een overgang naar de toekomst van de groene partijen in Europa. Vele bezorgde publieksvragen volgden. De
betrokkenheid van de aanwezige senioren was aandoenlijk. Over hoe Groen zich ecologisch
én sociaal én vredelievend moet
opstellen en profileren. De oude garde roerde zich en bleef bij haar
kernwaarden van in de begindagen. Het voelde goed. Ik zat er op mijn plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten