De rekening klopt

Hilarisch. Zo was de tussenkomst met betrekking tot de besparingen in het onderwijs van nieuwbakken superminister Philippe Muyters in het Vlaams Parlement. Van een minister mag je verwachten dat hij kan tellen. Van een minister van Begroting zo mogelijk nog meer. Al bewees voormalig minister van Begroting, Freya Van den Bossche ooit het tegendeel. Zij slaagde er niet in de vierkantswortel van 25 te trekken. Neofiet Muyters dacht dat hij uit ander hout gesneden was. Helaas had hij deze zomer al moeten toegeven dat hij een rekenfoutje had gemaakt. Het had al meteen een bresje kunnen slaan in smans zelfvertrouwen. Niets daarvan echter. Zijn ondertussen befaamde interpellatie over de besparingen in het onderwijs rondde hij zowaar bijna triomfantelijk af met: "Ik kan tellen en ik zal blijven tellen. 117 miljoen bestaat uit 72 en 35. Voor wie kan tellen is 35 en 72 117." Deze blunder van formaat zal hem nog even achtervolgen. Hoe is het mogelijk dat Muyters zo’n eenvoudige rekenfout maakte? Misschien moeten we daarvoor even teruggrijpen naar het beroepsverleden van de minister. Als topman van de werkgeversorganisatie VOKA komt hij nochtans uit een wereld van getallen. Zelf was ik eens te gast bij de Kamer van Koophandel Kempen voor een seminarie over Leveranciersmanagement. Heel het moderne gebouw ademde een zakelijke sfeer uit. Het viel me op dat zowat elke zin die er werd uitgesproken een Engelse term bevatte en dat aan alles een economische waarde werd toegekend. En liefst van al in een partnership met als resultaat een win-winsituatie. De Total Cost of Ownership moest omlaag, dat was de ‘target’. Talen en tellen, dus. Toch moet het rekenen juist daar bij Muyters fout zijn gelopen. Ik was nog maar net toegekomen (ook just in time) of een Voka-mannetje, netjes in het pak gestoken, meende er mij van te moeten overtuigen dat in de business the key to succes de samenwerking op alle fronten is. "Want, meneer," zei hij, alsof hij een geheim zou prijsgeven, "1 + 1 is immers 3".