Witte konijnen

’s Lands politieke arena heeft wat van een Animal Farm. Jean-Luc Dehaene mag dan wel zijn naam ontlenen aan de gevederde baas van de boerderij, hijzelf heeft eerder de fysionomie van een knorrend zwijn. En zo gedraagt de man zich ook al zijn hele politieke leven. Die andere gewezen premier van dit land, Guy Verhofstadt, doet ook al denken aan een beestje. Hou hem een wortel voor het gebit en de vergelijking met een konijn ligt voor de hand. Ter rechterzijde van het politieke spectrum bevinden zich Ward De Bever en Jean-Marie Dedecker. Deze laatste straalt zelfs zonder zijn naam de viriliteit van een stier uit. Voor de liefhebsters uiteraard. Behoren ook nog tot het dierenrijk: Mieke Vogels (what’s in a name), Guy Vanhengel (vis), Joke Schauvliege (inderdaad!), Servais Verherstraeten (spitsmuis) en Yves Leterme (geit). Enfin, freewheelt u zelf maar wat en u bedenkt er vast zelf ook nog wel enkele leuke zoals Marie-Rose Morel (forel) of José Happart (hap-paard). Maar terzake: we mogen dan Verhofstadt al wel als opperkonijn kennen in ons politiek landschap, het ras der langoren neemt uitbreiding. De nieuwe Vlaamse Regering telt namelt 2 witte konijnen. Zo werden ze ten minste in de pers genoemd. Voor wie de aftrap van het nieuw Vlaamse parlementair jaar heeft gemist, het gaat om mevrouw Ingrid Lieten (SP.a) en de heer Philip Muyters (NVA). Doet u vooral geen moeite om hen van naderbij te bekijken om er een kenmerk van een konijn in te ontwaren. Het gaat bij hen om de spreekwoordelijke versie die in een door Gaia nog niet gedetecteerd circus vanuit het niets plots uit de hoge hoed tevoorschijn komt. Inderdaad, zowel Lieten als Muyters werden als met een truc door hun respectievelijke tovenaars Gennez en De Wever in een ministerzetel getoverd. Nu horen we bij elke verkiezingen menig burger zijn ongenoegen uiten over het feit dat weer eens een boel kandidaten alleen maar schijnkandidaten zijn en hun mandaat niet zullen opnemen. Helaas zijn het vaak dezelfde kiezers die dit in het stemlokaal glad vergeten en als ze al niet voor de kandidaat dan toch voor zijn partij stemmen. Naderhand vragen ze zich dan weer af of we nog in een democratie leven. Ikzelf til er niet zo zwaar aan. Wie er namens een partij zetelt is voor mij minder van belang. Ik ben dan ook nog een echt partijmannetje. Vreemd genoeg veroorzaken de witte konijnen minder heisa. Hoewel ze zich eerst weigeren te onderwerpen aan het oordeel van de kiezer om zich even later schaamteloos in een ministerszetel neer te vleien. Wie overtuigt mij ervan dat dit niet flagrant in tegenspraak is met de goede regels van de democratie? Foei, foei, foei aan alle partijen die er zich aan bezondigden. Nu zijn het de NVA (Muyters) en de SP.a (Lieten), maar vergeten we niet dat de CD&V op dezelfde manier de rode loper uitrolde voor Kris Peeters (en nog anderen). Mocht ik overigens Michel Vandenbosch zijn, ik zou eerherstel vragen voor de echte witte konijnen. Dat men ze maar nestbevuilers noemt.