STOP de knieval

Als eenzame fietser heb ik eergisteren een knieval gemaakt voor Koning Winter. Op het spekgladde fietspad ging het al snel mis. Met oppervlakkige kneuzingen en – vooral – een hoop ergernis vanwege een totaal gebrek aan empathie voor winterfietsers vanwege het gemeentebestuur (in casu Olen), vervolgde ik mijn weg met verder gevaar voor lijf en leden op de rijweg. Ik mocht dan wel gedreven zijn door de opstoot van adrenaline die het lichaam zelfs bij een ongeval van de kleinste soort produceert, een voorbeeld voor pakweg de fietsende schooljeugd was ik evenwel niet. Maar het was kiezen tussen de pest en de cholera. En daarbij: de autoweg lag er onwinters veilig bij terwijl het fietspad eerder tot schaatsen uitnodigde. Ik hoopte vurig dat ik de Olense burgemeester, zoals af en toe het geval is, wat verderop zou tegenkomen. Hij fietst ook wel eens naar zijn werk wat mijn achting verdient. Alleen zou hij vandaag de auto kiezen. Zo kon ik hem niet herinneren aan het eerbiedwaardige STOP-principe waarbij gemeenten in volgorde van belangrijkheid voorrang geven aan Stappers, Trappers, Openbaar Vervoer en ten slotte Privévervoer. Helaas worden de mooie woorden in de winter (en niet alleen dan) ondergesneeuwd. Gelukkig kan ik bij de gemeente Olen – via de officiële website – terecht voor een nuttige tip. ‘Maak je niet druk in al die sneeuwellende. Trek op een vrij moment of in het weekend je laarzen aan en maak een wandeling langs de Weeën, langs Meren of door het Olens Broek. Je zal merken dat de winter ook mooie kanten heeft’. Dank je wel, ik blijf ijzig kalm. En nu ik het weekend verder ongeschonden heb gehaald, vind je me de komende dagen in de Olense natuur.