Valentijn viel op een ijsdag. De warmte moest – zoals het hoort – vanuit het hart komen. Toch laten vele geliefden deze dag onopvallend voorbijgaan. Vreemd genoeg halen ze daarbij het argument van de ‘commercie’ aan. Vaak horen we dan ook de frase: "Daar doen we niet aan mee". ‘Daar’ staat voor de commerce, de nodeloze geldklopperij, een zoveelste hoogdag ten behoeve van de Middenstand. Een argumentatie die je eerder van een ecologist zou verwachten. Een kritische kijk op ons consumptiegedrag, consuminderen, kwaliteit in plaats van kwantiteit. Kortom, het groene mantra. Een bloemetje voor je geliefde hoeft nochtans niet veel te kosten. Een echte man heeft trouwens een klantenkaart bij de plaatselijke bloemenzaak. Valentijn viel in een weekend. Een voetballoos weekend bovendien. Het bood ongekende perspectieven. De romanticus in mij klopte op het deurtje. Ik wachtte de dag zelve niet eens af hem los te laten. Op zaterdagvoormiddag repte ik me naar de Herentalse Netevallei. Samen met een handvol andere romatische groenen hielden we er een Valentijns-persactie. We plantten er een bord in de bevroren grond met een groot groen hart erop. Zo toonden we onze liefde voor dit stukje Herentalse natuur dat gehypothekeerd wordt door het in opmaak zijnde Gemeentelijk Ruimtelijk Structuurplan. De plaatselijke bewindslui willen de Netevallei op deze plaats omtoveren tot een extra parking voor het nabijgelegen ziekenhuis. Tegelijk heet het in het GRS dat de Netevallei gevrijwaard en zelfs versterkt moet worden. Een staaltje van double speak dus. Of mistspuiterij. Wij blijven in elk geval waakzaam en zullen vóór 15 maart, dag dat het openbaar onderzoek eindigt, een bezwaarschrift indienen. Met deze Valentijnsactie hopen we daarin navolging te krijgen. Eens de pers genoteerd en gefotografeerd had, maakte ik me snel weer uit de koude voeten. Valentijn was nog jong en er stond nog veel te gebeuren…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten