Kleur bekennen

Kleur bekennen blijft voor veel mensen één van de laatste taboes. Met hun stemgedrag lopen ze niet te koop. Integendeel, je krijgt er geen hoogte van. Ikzelf heb er geen probleem mee. Ook dit keer weer, op 7 juni, zal ik op Groen! stemmen. Dat staat vast en bij deze is dat gezegd. En wat gaat u stemmen? “Hola, maar daar heeft u geen zaken mee”, sneerde een vrouw alsof ik naar de actuele stand van haar bankrekening of nog iets intiemers vroeg. “Ik weet het nog niet”, antwoordde haar vriendin op wiens gezicht te lezen stond dat ze het wel wist. Sommigen weten het oprecht niet. In het beste geval maken ze toch nog een inhoudelijke overweging. Daarvoor kunnen ze bijvoorbeeld te rade gaan bij ‘Doe de stemtest’ van de VRT en De Standaard. Zoals ik, al was het bij mij maar voor de sport. Als doorwinterde ecologist kan zo’n stemtest mij niet verrassen. Ik doorliep al fluitend de 36 vragen van de Stemtest, koos mijn 3 geprefereerde politieke thema’s en wachtte geduldig de uitkomst af. Zoals bij vorige stemtests was het groene balkje het langst. Vervolgens leek een SLP-profiel me ook niet te misstaan, al heb ik met die partij niks behalve dat ze kennelijk redelijk links en progressief moet geconcipieerd worden. Zo ging mijn verdere profiel over de centrumpartijen naar rechts. Gewoontegetrouw eindig ik dan bij het Vlaams Blok/Vlaams Belang dat voor alles staat waar ik tegen ben en gelukkig ook omgekeerd. Zo wil ik het graag houden. Want erger bestaat niet. Maar zie, wat mijn profiel onthult. Een ultrakort, lichtblauw balkje toont aan dat de Lijst Dedecker mij NOG minder aanspreekt dan het VB. Hoe erg ik Jean-Marie Dedecker, de vleesgeworden brulboei, ook veracht, zijn plaats achter Filip De Winter verrast me toch enigszins. Maar ach, het heeft verder geen belang. Ik hoef niet te kiezen tussen de pest en de cholera. Geef mij maar weer frisruikend groen.