Reizen geboekt

Hoe meer ik thuis ben, hoe meer ik op reis kan gaan in mijn boeken. Mijn reizen waren dus vooral letterlijk ‘geboekt’. Mijn ecologische voetafdruk kan er maar wel bij varen. Ook in 2012 brachten de papieren reizen me wederom niet naar de meest vrolijke oorden. Integendeel, meestal kwam ik terecht bij de meest corrupte regimes, afrekeningen, moord en doodslag, oorlogen. Neen, het ging helaas niet om fictie, maar om de rauwe werkelijkheid. Het deed mijn blik op de wereld verder openen en beseffen dat onze democratie, hoe onvolmaakt ook, een ‘hemels’ geschenk is.

De weg naar het Avondland. Jan Leyers
De Israëllobby. Lucas Catherine
De tuin van Tito: een reis langs de spoorlijn Belgrado-Sarajevo. Korneel De Rynck
Vladimir Poetin. Het koningsdrama. Peter D’Hamecourt
De vloek van Osama. Rudi Vranckx
Opstandland. Guy Goris
Arabische Lente. Jan Eikelboom
Back in the USSR. Stefan Blommaert
Geloven in het onwaarschijnlijke: terugblikken om vooruit te gaan. Stéphane Hessel
De tijd wast alles schoon. Michael Chodorkovski
In de ban van Stempelstan: een reis door Centraal-Azië. Frank Van Rijn
Op het ritme vd Toeareg. Ingrid & Nicole, fietsende dames
Koorddansen in de Kaukasus. Olaf Koens
De staat van Afrika. Richard Dowden
Soedan: het sinistere spel om macht, rijkdom en olie. Frans Bieckmann
1000 heuvels. Koen Peeters
De beul van Zimbabwe. Peter Godwin
De reis van mijn leven. Lex Harding
Plastic panda’s. Bas Haring
Benidorm. Jo Van Damme
Blanc bleu rouge. Bart Van Loo
Brazilië. Michael Palin
De oliekoning: Hugo Chávez en de belofte van zijn Latijns-Amerikaanse revolutie. Edwin Koopman
Beestig China. Tom van de Weghe

Alleenscholing

Drukte in Borgerhout

 

We zijn vandaag de zaterdag na de zaterdag van het samenscholingsverbod in Borgerhout. Het eerste samenscholingsverbod sinds Bart De Wever aan de macht is. Voorwaar een knalprestatie na amper 10 dagen. Het nieuwjaarsvuurwerk even buiten beschouwing gelaten. De aanleiding was weliswaar slechts ‘een wazig gerucht over een mogelijke protestactie’, maar niettemin, Stoere Bart zag zijn kans schoon om het begrip ‘zerotolerantie’ aanschouwelijk te maken. En het resultaat mocht er wezen. Er was geen samenscholing, er was geen betoging. Religieus fanatisme noch geweld. Eigenlijk was er zelfs geen volk op straat. Missie geslaagd, op wat geklaag van de plaatselijke neringdoeners na. Trouwens, de meeste handelaars vonden het optreden van De Wever goed en ook weer niet. En dat er helemaal niemand op straat was, die zaterdag in Borgerhout, klopt ook niet helemaal. De woordvoerster van de Antwaarpse politie meldde dat er toch 1 (één) jongen het samenscholingsverbod geschonden had. "Hij maakte deel uit van een groepje van vier. De drie anderen gaven wel gevolg aan de vraag van de politie om er weg te gaan, maar hij niet." Rijst natuurlijk de lastige vraag of er nog van een samenscholing sprake is wanneer die jongen daar nog alleen staat te koekeloeren wanneer zijn vrienden - elk in een andere richting - de aftocht blazen. Of is dit eerder een alleenscholing? De realiteit is dat de enigen die voor een samenscholing zorgden de leden van de pers waren. Zo leek Borgerhout op Bugarach. Het Franse dorpje in de Pyreneeën dat als één van de weinige plaatsen ‘het einde van de wereld’ zou overleven. Ook daar was een samenscholingsverbod voor een non-event met journalisten en zonder hoofdrolspelers. En ook daar bleef de gevreesde Apocalyps uit.

Nawoord:
Het verhaal had ook als volgt kunnen gaan:
Bart De Wever strooit blauw poeder in zijn tuin.
Zijn buurman: "Waarom strooi je dat blauwe poeder in je tuin?"
BDW: "Dat is om olifanten weg te houden."
Buurman: "Maar hier zijn toch geen olifanten."
BDW: "Goed poeder, hé."



Op (naar) een groen 2013

Draag je het hart ook op de groene plaats, kom dan gerust mee het glas heffen...