Fuck de zijlijn

Kristof Calvo in Herentals (2017)

Daar sta je dan. Je hebt een boek geschreven, bevlogen zoals je bent, boordevol ideeën voor politieke vernieuwing en een betere wereld met een alleszeggende titel en dan verlaat je dat zelfde politieke toneel op je zesendertigste terwijl de nood aan verandering nooit zo hoog was als vandaag. Je wou – zoals je zelf vaak zei – deel zijn van de oplossing. En net nu, wanneer bovendien onze groene partij door onstuimig water vaart, stap je van boord. Samen met ongetwijfeld heel veel groene medebroeders en -zusters blijven we achter met een dubbel gevoel. Zelf heb ik je mee gelanceerd in de nationale politiek. Het was op een congres in Berchem dat jij jezelf overtuigend – en met de bevlogenheid die je altijd hebt betoond – voorstelde aan de leden. We gaan hierbij terug naar het jaar 2009 en je werd nog niet verkozen. Maar een jaar later, nauwelijks 23 jaar oud, lukte het wel en werd je de jongste rechtstreeks verkozen volksvertegenwoordiger van ons land. We waren apetrots en je zou je vanaf dan onafgebroken laten gelden. Mijn persoonlijke herinnering aan jou dateert van de nieuwjaarsreceptie van Groen Herentals in 2017 ter gelegenheid van ons 30-jarig bestaan. We hadden je als eregast uitgenodigd en ondanks je superdrukke agenda was je op post. Je gaf een – hoe kan het ook anders – een enthousiasmerende speech op – hier gaan we weer – je kenmerkende bevlogen wijze. Het contrast met de Kristof Calvo ervoor en erna kon niet groter zijn. In de omgang met het publiek straalde je rust en nederigheid uit. Geen spoor vandrukdoenerij, laat staan vedettenallures. Een gezapig praatje hier en daar, een luisterend oor, je onderdompelend in een warm bad van medestanders. Ja, Kristof, ik zal dat bezoek nooit vergeten. Te meer omdat je oprecht verwonderd was dat ik al zo lang mee aan de groene kar duwde. ‘Al van voor ik geboren ben’ merkte je met de glimlach op. En ontwaarde ik daar niet enige bewondering? In dat geval is ze alvast wederzijds. En ook al vaar je naar de veiligere haven van Mechelen, dan nog weet ik dat je een belangrijke rol zal blijven spelen voor onze groene partij. Fuck de zijlijn.

 

Afscheid van Kris Berwouts (geen afscheid)

Het plotse heengaan van Kris Berwouts blijft me aan de ribben kleven. Voor het grote publiek is Kris een nobele onbekende, voor insiders van de Noord-Zuidproblematiek allerminst. In Lapland, extreem ver van zijn geliefde Afrikaanse continent is het leven van Kris op nauwelijks 60-jarige leeftijd onverwacht tot stilstand gekomen. Geboortejaar 1963, ziedaar onze eerste gelijkenis. Net als ik kwam Kris Berwouts uit de klassieke Noord-Zuidbeweging. Dat heette in de jaren 80 nog de Derde Wereldbeweging. Nu pas besef ik hoe ons leven nog meer gelijkenissen vertoonden. Of noem het gezamenlijke interesse, zeg maar passie. Zo blijken we ons als verontwaardigde twintigers samen – en los van elkaar – geëngageerd te hebben bij 11.11.11. De volgende toevallige parallel betreft de Wereldwinkel. Samen met enkele vrienden heb ik wat later – en helaas kortstondig – een Wereldwinkeltje uitgebaat in het dorp. Ik verneem dat Kris Berwouts exact hetzelfde heeft gedaan. Later ben ik beroepshalve een andere weg ingeslagen en ben ik de lokale politiek ingestapt. Maar Kris is op het ingeslagen pad verder gegaan. Een pad dat ik van op afstand heb gevolgd want eigenlijk had ik het zo graag zelf bewandeld. Eerst studeerde Kris Afrikaanse Taal- en Letterkunde, daarna werkte hij voor verschillende ngo’s, schreef voor het blad MO*, reisde naar Afrika en werd Congodeskundige met vele contacten en vrienden in de civil society. Kris specialiseerde zich in de vredes- en democratiseringsprocessen in Centraal-Afrika. Hij schreef ook nog boeken waarvan ‘Congo’s gewelddadige vrede’ en ‘Mijn leven als mushamuka’ de meest recente zijn. Ziehier wat ik zelf had willen doen en wie ik had willen zijn. Hoe graag had in niet Afrikanistiek gestudeerd? Maar studeren op kot in Gent zat er toen niet in. Ik heb mij dan maar beperkt tot zelfstudie over Zwart-Afrika en de aanschaf van een bescheiden verzameling Afrikaanse boeken en voorwerpen. Ik volg het nieuws uit Afrika tot op vandaag op de voet. Zo voel ik mij verbonden met Kris Berwouts. Een zachtaardig man met een belangrijke stem voor Centraal-Afrika. Moge Congolese burgerbewegingen La Lucha, Filimbi en andere zich luider manifesteren dan ooit. Kris zou niets liever wensen.