Rockfestivals zijn aan mij niet meer besteed. Nochtans heb ik er veel bezocht. De festivals waar ik de beste herinneringen aan koester zijn allang niet meer. Wie kent nog het alternatieve Seaside-festival in Veurne-De Panne (buiten) en Futurama in Deinze (binnen)? De new wave vierde hoogtij. Maar ook aan de Werchter-festivals van de (begin-)jaren 80 kleeft nog heel wat nostalgie. En organisator Herman Schueremans was God voor mij en mijn vrienden. Herman was een jonge muziekliefhebber die ervoor zorgde dat wij onze toenmalige idolen, U2 en Simple Minds of Van Morrisson en Lou Reed, van nabij mochten horen en zien. Alleen een helderziende op de Werchterwei kon toen bevroeden dat Herman Schueremans twintig jaar later een strak zakenman en liberaal politicus zou zijn. Ik zou er zelfs wat franken zakgeld op verwed hebben. Toch is het zo. Geen spat rebelsheid kenmerkt de hedendaagse festivalorganisator nog. En de Schuur bakt ze tegenwoordig wel heel blauw. Zo leende hij zijn heilige weide zelfs uit aan zijn partijgenoten van de Open-VLD. Het blauwe fabriekje streek dit jaar neer op Werchter Boutique in de vorm van een partijfeestje. Herman streek over zijn blauw hart en gaf zijn partijgenoten aan gunsttarief van 10 euro toegang tot zijn domein. Meer dan 4000 liberalen, ongetwijfeld in pak en das, gaven present. Ze moesten eerst luisteren naar een optreden van Bart Somers en mochten dan Open Vrij Luisteren en Dansen naar en op de door Herman geprogrammeerde muziekgroepen. Kan het nog onnatuurlijker? Hemeltje, Herman, hoe ver kan je deze gewijde plaats, episch centrum van de rock and roll, laten afglijden? Ik weet wel, je liberale vrienden dienden maar als terreinvulling en je kreeg de tickets niet aan de straatstenen kwijt. En je had noodgedwongen de toegangsprijzen voor de niet-blauwe bezoeker al laten zakken naar 40 euro. Maar toch, Herman, het smaakte o zo zuur bij de modale muziekliefhebber die nog altijd vier keer voor zijn ticketje moest ophoesten dan je blauwe partijgenoten. En hij moest dan zijn drankje nog betalen ook.
woensdag 23 juli 2008
Werchter Bloutique
Rockfestivals zijn aan mij niet meer besteed. Nochtans heb ik er veel bezocht. De festivals waar ik de beste herinneringen aan koester zijn allang niet meer. Wie kent nog het alternatieve Seaside-festival in Veurne-De Panne (buiten) en Futurama in Deinze (binnen)? De new wave vierde hoogtij. Maar ook aan de Werchter-festivals van de (begin-)jaren 80 kleeft nog heel wat nostalgie. En organisator Herman Schueremans was God voor mij en mijn vrienden. Herman was een jonge muziekliefhebber die ervoor zorgde dat wij onze toenmalige idolen, U2 en Simple Minds of Van Morrisson en Lou Reed, van nabij mochten horen en zien. Alleen een helderziende op de Werchterwei kon toen bevroeden dat Herman Schueremans twintig jaar later een strak zakenman en liberaal politicus zou zijn. Ik zou er zelfs wat franken zakgeld op verwed hebben. Toch is het zo. Geen spat rebelsheid kenmerkt de hedendaagse festivalorganisator nog. En de Schuur bakt ze tegenwoordig wel heel blauw. Zo leende hij zijn heilige weide zelfs uit aan zijn partijgenoten van de Open-VLD. Het blauwe fabriekje streek dit jaar neer op Werchter Boutique in de vorm van een partijfeestje. Herman streek over zijn blauw hart en gaf zijn partijgenoten aan gunsttarief van 10 euro toegang tot zijn domein. Meer dan 4000 liberalen, ongetwijfeld in pak en das, gaven present. Ze moesten eerst luisteren naar een optreden van Bart Somers en mochten dan Open Vrij Luisteren en Dansen naar en op de door Herman geprogrammeerde muziekgroepen. Kan het nog onnatuurlijker? Hemeltje, Herman, hoe ver kan je deze gewijde plaats, episch centrum van de rock and roll, laten afglijden? Ik weet wel, je liberale vrienden dienden maar als terreinvulling en je kreeg de tickets niet aan de straatstenen kwijt. En je had noodgedwongen de toegangsprijzen voor de niet-blauwe bezoeker al laten zakken naar 40 euro. Maar toch, Herman, het smaakte o zo zuur bij de modale muziekliefhebber die nog altijd vier keer voor zijn ticketje moest ophoesten dan je blauwe partijgenoten. En hij moest dan zijn drankje nog betalen ook.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten