Sterretjes

Ze hebben vorig weekend sterretjes gezien, de uittredende Vlaamse parlementsleden. En hoe minder ze er zagen, hoe meer ze er zagen. De krant De Standaard quoteerde de Vlaamse verkozenen op haar activiteitsgraad gedurende de bijna afgelopen legislatuur. Opvallend en verdiend was de overwinning van onze groene parlementair Rudi Daems. Samen met Jan Peumans (nv.a) en Annick De Ridder (Open Vld) haalde hij bijna de maximumscore. Een beloning voor een harde werker die pas nadat hij zijn politieke afscheid aankondigde door de media in de schijnwerpers werd geplaatst. De vierde macht van het land die politici kan maken én kraken mag hierover toch wel eens nadenken. Overigens scoorden alle groene parlementsleden zeer goed. Onderaan de rangschikking vielen de ‘cumulards’ op zoals Patrick Janssens (SP.a) en Frans Peeters (CD&V). Burgemeesters die bij de gemeenteraadsverkiezingen de kiezer in de val lokken met de boodschap dat ze als Parlementslid een arm hebben tot in Brussel. Helaas gebruiken ze die arm enkel om hun hoofd te ondersteunen en voeren ze verder geen klap uit in de hoofdstad. Hun aanwezigheid beperkt er zich overigens tot de oproep der partijtucht om op het juiste knopje te komen drukken. Ook opvallend onderaan de rangschikking het merendeel van de Vlaams Belangverkozenen. En nog een categorie: de concertorganisatoren, ook wel mijn voormalige helden genoemd. Herman Schueremans, de man die mee mijn goede muzieksmaak heeft bepaald, die mij de gelegenheid gaf te genieten van de jonge Simple Minds, U2 en vele andere muziekiconen, ligt van zijn voetstuk. Daar lag mijn held al toen ik hem zag veranderen van rebelse muziekliefhebber in een zakenman met ogen als dollartekens. Daar lag hij nog meer toen hij zijn toevlucht zocht tot de liberale partij die voor mij haaks staat op de zeden en gewoonten in de rockmuziek. En nu blijkt ook nog eens dat de Schuur in de sterrenranking van De Standaard helemaal door de mand valt. Dat is al evenzeer het geval voor die andere concertorganisator Chrokri Mahassine (SP.a). De man die het alternatieve Pukkelpop groot maakte blijkt zich ook al te wentelen in de luxe van het Vlaams Parlement. Maar van enig politiek initiatief kan Chokri niet verdacht worden. Het is me wat. Een mens mag toch hopen dat de kiezer zich laat leiden door het soort evaluaties zoals deze van De Standaard. Of zal het weer bij ijdele hoop blijven? De kiezer krijgt misschien wel weer de politici die hij verdient.