13 juni: groen pessimisme (of realisme)

De groene overwinning op 13 juni leek er mij in de eerste plaats één van de perceptie. In het beste geval kan je met een winst van 0,5% spreken van een pyrrhusoverwinning, maar het lijkt evenzeer op ter plaatse blijven trappelen. Op geen enkel moment in de verkiezingscampagne was het milieu noch het klimaat een thema. Niet dat je dat de partij kan aanrekenen. Toch is het pijnlijk vast te stellen dat Groen! er nooit in slaagde om haar core business in de campagne te sluizen. Die uitzonderlijke keer dat het er wel eens over ging, vergaloppeerde voorzitter Van Besien, overmand door de zenuwen, zich volledig. De constructieve (positieve!) houding van Groen! in het communautaire verhaal zat daarentegen wel goed. Maar terug naar de feiten en cijfers: met een half percentje winst mag een ambitieuze groene partij niet tevreden zijn. Integendeel, alleen de tweede Antwerpse zetel (nipt behaald) is een bonus. In zowel West- als Oost-Vlaanderen konden we alleen maar onze zetel redden. De gewonnen zetel in Leuven ging ten koste van Brussel-Halle-Vilvoorde. En hoe luid we de prestatie van Eva Brems bejubelden, hoe jammer we het vinden dat Tinne Vanderstraeten door de apparentering niet meer verkozen werd. Groen! verliest één van haar beste parlementsleden. Pijnlijk voor de partij én voor Tinne die als energiespecialiste een reputatie had opgebouwd. Pijnlijk past ook bij het groene verkiezingsresultaat in Limburg. Ondanks een lichte vooruitgang en een goede score in Hasselt slagen we er maar niet in een Limburgse zetel in de wacht te slepen. Nog meer ergernis: de tweede senaatszetel waar zo op gehoopt werd komt er niet. Jammer voor Geert Lambert wiens overgang naar Groen! niet beloond werd. Waar is trouwens de SLP-bonus? En ten slotte vlak bij huis: Groen! scoort niet goed in de Kempen. Ook hier blijven we ter plaatse trappelen. Er is nog veel werk aan de winkel. Toch bedankt aan iedereen voor de felicitaties en complimenten…