Re-start

Bijna 6 jaar geleden ben ik plots gestopt met deze blog. Nu ik meer dan 55 jaar oud ben blaas ik mijn blog terug nieuw leven in. Ik was gestopt wegens tijdsgebrek en ik neem de draad weer op wegens tijdsoverschot. Tijdsoverschot? Tot voor een paar maanden zat ik nog in de ratrace die kenmerkend is voor onze hedendaagse maatschappij. Een totaal onverwachte diagnose van darmkanker maakte daar abrupt een einde aan. Een kwaadaardige tumor werd verwijderd, een spoedoperatie enkele dagen later volgde. Ik was fysiek en mentaal uitgeteld. Gelukkig kan ik genezen. Chemotherapie gedurende een half jaar moet mijn slaagkansen richting 100% stuwen. Tijdens deze moeilijke periode hoop ik genoeg dagen te hebben die me zullen toelaten om stukjes te schrijven zoals voorheen. ‘Groen gelachen’ blijft de titel, want deze vlag zal de lading blijven dekken. Het zal gaan over mijn wereld die helaas plots heel klein is geworden. Het zal gaan over de kleine en grote politiek, vanuit mijn persoonlijke en groene invalshoek. Ik deel mijn eigen ervaringen en beschouwingen, ernstig bedoeld, maar met een scheut humor. Want zoals één van mijn talrijke levensmotto’s het wil: we moeten blijven lachen, ook al is het groen. Misschien leest niemand dit, dan nog beschouw ik het als nuttig. Dan heb ik het voor mezelf gedaan én was het een semi-intellectuele oefening die niet voor de hand ligt in wellicht de moeilijkste periode van mijn leven. Mocht u toch – per toeval of niet – mijn schrijfsels willen lezen, dan hoop ik dat er een glimlach om uw mond mag verschijnen. En, o ja, je mag altijd reageren, wat je vindt van mijn schrijfsels en of je het eens bent met wat ik schrijf of niet, ik kijk ernaar uit.