Het hele jaar door ga ik op reis in boeken. Comfortabel en milieuvriendelijk. Retroactief neem ik je graag mee naar dichte en verre oorden die door de brandende actualiteit mijn aandacht trokken. Als opwarmer las ik het frivole Waarom Belgen gelijk hebben en Nederlanders gelijk krijgen van Mick Matthys. De schrijver toont helder aan hoe (hard) wij verschillen van onze noorderburen. En dan over naar het serieuzere werk: In De grote verkilling houdt Geert Van Istendael een vurig pleidooi voor het behoud van de sociale zekerheid als product van de Europese beschaving. Leg het verband met het boek De onfatsoenlijken van Jan Antonissen die in zijn roadmovie verspreid over Europa bange blanke mannen opzoekt die hun toevlucht zoeken tot populistische partijen. Met De autoritaire verleiding van Casper Thomas gaan we nog een stap verder. Hij onderzoekt vijf landen die de liberale democratie afwijzen. Autoritaire leiders als Poetin (Rusland), Orban (Hongarije), Modi (India), Erdogan (Turkije) en Trump (USA) staan symbool voor de verrechtsing van de internationale politiek in de vorm van ‘illiberale democratie’. Omdat wereldmacht China mijn nieuwsgierigheid prikkelde deed ik uitgebreid onderzoek naar het land van de rijzende zon. Stefan Blommaert schreef De eeuw van Xi en van Ties Dams verscheen De nieuwe keizer : Xi Jinping, de machtigste man van China. Na de man ook zijn beleid en zijn plannen, dacht ik. Zo kwam ik uit bij De nieuwe zijderoutes : het heden en de toekomst van de wereld van Peter Frankopan. Nu mijn Chinese honger gestild was wou ik terug naar Europa. Daarvoor was Het rode goud. De tomaat en het kapitalisme van Jean-Baptiste Malet het ideale boek. Het verhaalt de uitbuiting, fraude en maffia van de industriële tomaat – die overigens langwerpig is en niet rond - over de ganse wereld als exponent van het kapitalisme. En ja, de tomaat in je Italiaanse pastasaus komt uit… China. Maar eerst nog langs Afrika. Judi Rever schreef het ophefmakende De waarheid over Rwanda : het regime van Paul Kagame. Mede door mijn fascinatie voor het Afrikaanse continent en door de gruwel van de genocide is dit boek weken aan me blijven kleven. Maar vooral omdat ook de hoogst bedenkelijke rol van de huidige president van Rwanda (en van de Tutsi’s in het algemeen) naast die van de Hutu’s gedetailleerd en onomstotelijk wordt onthuld. Ook zwaar op de hand is Pleidooi voor leven van Nobelprijswinnaar Denis Mukwege. In het oosten van Congo opereert (letterlijk en figuurlijk) deze gynaecoloog in zeer moeilijke en vijandige omstandigheden vrouwen die verkracht en/of genitaal verminkt zijn. Nog even in het hart van Afrika, omdat het gebied mij van jongsaf onafgebroken fascineert, om aan te tonen dat het ook wat luchtiger kan. In Mijn Congo schetst auteur Bart De Myttenaere zijn familiegeschiedenis en zijn blijvende inzet voor de mensen in zijn geboortestreek. Maar zoals ik zei terug naar Europa. Daar kon ik niet om het land van de Brexit heen. In Brexitland : een onverenigd koninkrijk trekt auteur Mathijs Schiffers kriskras door het land om te peilen naar motieven en antwoorden van de eilandbewoners. Voor nog meer ontspannende lectuur – en echte ontspanning – moet ik naar mijn lievelingsland Spanje. Verscheurd Catalonië van Koen Greven las ik letterlijk onder de Spaanse zon in mijn tweede thuis en dat gaf me een heerlijk intense intellectuele sensatie. Ik dook verder in deze kwestie via hoofdrolspeler Carles Puigdemont in zijn boek De Catalaanse crisis. Bij wijze van contrast – dat niet groter kon zijn – liet ik me de Spaanse geschiedenis in catapulteren met de biografie Isabella Van Castillië en Aragon van Philippe Erlanger. Heerlijk te lezen hoe de katholieke Spaanse koningin en haar man Ferdinand van Aragon de Reconquista op de Moren bewerkstelligen en de fundamenten voor een Spaanse monarchie leggen. Moe maar tevreden ben ik uitgereisd en kom ik terug op adem. Nieuwe bestemmingen liggen op me te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten