Het profiel van Lien

Lien Van De Kelder is hot. Dat weet ik niet van Thuis (let op de hoofdletter), maar van Humo en de gemediatiseerde heisa over hoe de jonge vrouw op het grote Humo-feest, de Poppoll-de-luxe-avond, zou verschijnen. Met zekerheid krijg ik alvast een inkijk in het profiel van juffrouw Van De Kelder middels het interview in mijn weekblad hierboven reeds tweemaal vernoemd. En zo kom ik te weten dat haar favoriete radiozender Radio 1 heet. Dat treft, dacht ik goedkeurend, het is maar net zo bij mij. Ik had haar als jonge, dynamische vrouw eerder een meer dansbaar radioprofiel aangemeten, zoals bijvoorbeeld Q-Music of Donna of zoiets. Wat verder in het interview kom ik aan de weet dat, gevraagd naar haar favoriete website, ze DS als homepage op haar computer tovert. Weer bingo, dacht ik. Als abonnee van de Standaard kan ik alleen maar met instemmend geknik kennisnemen van het feit dat deze frivole jongedame een krant leest, en dan nog een kwaliteitskrant. Geen Flair of Libelle voor Lien Van De Kelder (zo neem ik toch aan), maar DS via internet lezen. Ik zie het de gemiddelde jonge deerne niet gauw doen. Zouden wij na de radio en de krant nog meer gemeen hebben?, begon ik me met toenemende nieuwsgierigheid af te vragen. Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Voor de tv wendt Lien zich het liefst tot Canvas. Krek erop! Als ik voor mijn avondlijke ontspanning een beroep doe op de tv, dan is Canvas mijn zender. Met uitzondering van het voetbal uiteraard! Alleen heeft Lien een probleem dat de programma’s op Canvas zo laat worden uitgezonden. Daar heb ik dan weer een videorecorder voor. Na onze opvallend gelijklopende profielen inzake audio-visuele en zelfs geschreven perskanalen, wou ik dieper graven op zoek naar concrete politieke inhoud in het profiel van juffrouw Van De Kelder. Want je informeren via de juiste kanalen is één zaak, de correcte politieke (en politiek correcte) conclusies trekken is een andere zaak. Ik hield mijn hart vast. Stel je voor dat ze haar toevlucht zocht tot rechtse rakkers als Bart Dewever of Jean-Marie Dedecker. Eerlijk, ik kwam het niet te weten, maar geruststellend is alvast dat ze ‘van George Bush en Filip Dewinter niets moet weten’. Weliswaar voelt ze zich geroepen om er aan toe te voegen dat ze ‘geen enkel steekhoudend (sic) argument heeft om ze tot allerdikste lul van 2007 uit te roepen’. Ik leid hieruit af dat de genoemde heerschappen wellicht tot haar top 3 in deze categorie behoren, maar dat er nog een baarlijke duivel is die ze de allerhoogste plaats toedicht. Helaas kom ik de naam van de winnaar niet te weten (wel dat Bush het haalt van Dewinter en een tweezak is). Leterme misschien, probeer ik te raden. Daar sla ik bal echter volledig mis. Het meisje Van De Kelder heeft namelijk respect voor Leterme. En voor politici in het algemeen uitgezonderd Bush en De Winter en misschien nog iemand. “Leterme heeft net als zijn collega’s maandenlang keihard gewerkt in de hoop ons land zo goed mogelijk te kunnen besturen.”, lees ik aan het eind van het interview. Is Lien moe-geïnterviewd? Is het een slip of the tongue? Wordt ze foutief geciteerd? Of denkt ze dat Vlaanderen onafhankelijk is? Juist, dan klopt haar uitspraak dat Leterme zijn uiterste best heeft gedaan om het land zo goed mogelijk te besturen. Maar zolang dat niet het geval is mogen we van een kandidaat-premier verwachten dat hij de belangen van het hele land wil behartigen, en niet alleen die in het gebied waar hij 800.000 stemmen heeft gehaald. Opgejaagd door zijn kartelpartner heeft hij ons land bovendien in wellicht de grootste crisis sinds haar ontstaan geduwd. Voorwaar een prestatie om u tegen te zeggen.