De arrogantie van de vedetten

Laatst zag ik nog een mooi staaltje van wat ik noem ‘de arrogantie van de vedetten’. Bekende Vlamingen, sport- of andere vedetten, die hun bekendheidsstatus uitspelen om een streepje voor te krijgen. Of om zich dingen te permitteren die voor een nobele onbekende niet zijn weggelegd. Ik heb het hier over bekende Vlaming Bob Peeters. Hij is voetballer op retour maar heeft een succesvolle, deels buitenlandse, carrière achter de rug. Vandaag staat hij op de loonlijst van mijn geliefde club K. Lierse SK. Wegens een hardnekkige blessure voetbalde hij het afgelopen seizoen nauwelijks. Hij zou dan ook bij sommigen meer gekend kunnen zijn als ‘voetbalcommentator in de TV-studio’ en van zijn komische optredens als ‘reporter ten velde’ tijdens het EK in België en Nederland van ondertussen lang geleden. Lange Bob staat bekend als een sympathieke gast en dat straalt hij volop uit. Behalve enkele weken geleden toen ik, met pijn in het hart, zag hoe de voormalige stervoetballer zich ontpopte tot hoogst arrogante voetbalvedette. In een riante wagen kwam hij nipt op tijd aangereden aan het Lierse voetbalstadion en gebaarde hij – met zichtbare haast – de parkingverantwoordelijke hem door te laten om zijn voertuig te parkeren. Daar liep het mis. De steward van dienst vroeg naar het parkeerbewijs van de Lierse-speler in kostuum, waarop deze reageerde met de woorden: ‘Allez nu, doe nu niet flauw, ik ben Bob Peeters’. De parkeerman was niet van zijn stuk. ‘ Wie dat ge zijt speelt geen rol, uw bewijs telt’. Met zin voor theater, ook al omdat er intussen nogal wat omstaanders waren, vroeg de vedette zich dan maar hardop af ‘hoe dat dit nu toch mogelijk is’ en ‘dat wanneer hij in het buitenland bij zijn ex-ploegen komt, hij nogal wat anders ontvangen wordt’. Het maakte allemaal geen indruk op de man ‘die ook maar zijn werk doet’. Hoe het afliep weet ik niet, want ik repte me naar de ingang om het wedstrijdbegin niet te missen. Het sympathieke imago van Bob Peeters ligt daarmee aan diggelen. Het is dus niet altijd feest als Bob (naar de parking) rijdt. Dat brengt mij naadloos bij de bevolkingsgroep der politici die ook al eens uit de bocht gaan. Bob doet me meteen aan Flor denken (zie mijn eerder bericht) en vorige week reed CD&V-parlementslid Hendrik Bogaert zich in de kijker met een overtreding van liefst 185 km per uur. Vandaag is het weer prijs, en nog wel in eigen gemeente. Niemand minder dan burgemeester Jan Peeters bestond het om zijn rode Mazda met P-nummerplaat te parkeren vlak onder een verbodsbord. Een wakkere burger kiekte de overtreding terwijl de eerste burger op bezoek was bij een gouden huwelijkspaar en bezorgde de foto aan de krant. De burgervader kon niet anders dan zijn fout toegeven, maar had toch nog een verdedigende reflex. “De straat ligt niet in de buurt van mijn woning of mijn werkomgeving”, klonk het ter verontschuldiging. Nu weten we toevallig dat zijn werkomgeving hooguit enkele honderden meters gelegen is van de plaats van het onheil en zijn woonplaats misschien wel een kilometer in vogelvlucht. Los van deze leugen om bestwil kan de afstand overigens moeilijk als alibi dienen voor een parkeerovertreding. Weer doet het me denken aan de arrogantie van de vedetten.