Cynthia for president

Barack Obama heeft de Amerikaanse verkiezingen gewonnen en de wereld was even in trance. Op de Republicans na, en Bart De Wever. En nog enkelen, waaronder ik. Niet om dezelfde redenen als De Wever. Dat spreekt voor zich. Maar laat er geen misverstand over bestaan: ook ik hoop dat Obama na 8 jaar Bush Administration de broodnodige ‘Change’ zal brengen in zijn land en – bij uitbreiding – in de ganse wereld. Alleen vrees ik dat de grootste verandering al voorbij is. Dat was de verkiezing van een zwarte president op zich. Dat kan natuurlijk al tellen in een land dat door ons, Europeanen, als conservatief wordt bestempeld. En dat is het ook. Het valt echter te vrezen dat dat zelfs met Obama niet verandert. Naar Amerikaanse maatstaven mag de nieuw verkozen president dan wel progressief genoemd worden, voor ons is hij dat allerminst. Steve Stevaert drukte het zo uit: “In Amerika is Obama zeer links, in Europa zeer rechts”. Jos Geysels situeert de pas verkozen president in ons politiek spectrum bij de linkervleugel van de CD&V. En Sophie De Schaepdrijver, docente moderne Europese geschiedenis aan de Amerikaanse Penn State University, beschreef Obama als een voorzichtige, ouderwetse, bedachtzame christendemocraat. “Eindelijk heeft Amerika voor de CVP gekozen! Kijk, dát is nu eens historisch”, merkte ze schamper op. En dan te weten dat er wel degelijk een progressief alternatief was. Want hoor goed: de kandidate was een vrouw én zwart (Hillary Clinton en Barack Obama als het ware in één persoon), ze had ook Afrikaanse roots en koos daarenboven voor een zwarte running mate. Historisch in het kwadraat. Ik heb het over de groene kandidate Cynthia McKinney en haar running mate, de hiphop-ster Rosa Clemente. Helaas kreeg Cynthia als kandidate voor een ‘third party’ nauwelijks aandacht van de media. Op die keer na dat Noam Chomsky haar openlijk zijn steun toezegde. Ze slaagde er toch nog in om bijna 1% van de stemmen te halen. Jammer genoeg is dat nog mijlenver verwijderd van de 5% die je in Amerika moet halen om officieel als échte partij erkend te worden en begiftigd te worden met vele dollars aan subsidies. The Green Party of the USA heeft nog een hele weg af te leggen.