Al ben ik het geregeld grondig oneens met de schrijfsels van de redacteuren van de Standaard, ik zal mijn krant blijven lezen. Haar hoofdredacteur, Peter Vandermeersch, komt soms heel groen uit de hoek, soms veel minder. Alleszins was ik aangenaam verrast dat hij – in een lijstjesrubriek – in zijn krant liet optekenen dat het boek dat hem in 2008 aan het denken had gezet een groen boek was. Hot, flat and crowded. Why we need a green revolution is het politieke manifest van Thomas L. Friedman (foto links). In het Nederlands kreeg het de vertaalde titel ‘De toekomst is groen’ mee. Waar hebben we dat nog gehoord? Friedman is niet de eerste de beste. Hij is auteur van het eerder verschenen bekroonde werk ‘The World is flat’, niet echt verrassend vertaald als ‘De aarde is plat’. Peter Vandermeersch koos ‘De toekomst is groen’ omdat het boek hem ervan overtuigde dat – citaat – “ook deze krant meer aandacht moet besteden aan de belangrijkste uitdaging voor onze generatie”. Als de hoofdredacteur het zelf zegt… Ik moet bekennen dat ik de boeken van de bejubelde Amerikaanse auteur zelf nog niet heb gelezen, al staan ze hoog op mijn verlanglijst. Daar staan nog andere ‘groene’ boeken op. Tijdsgebrek haal ik meestal aan als reden om ze nog niet gelezen te hebben. Dat klopt slechts ten dele, omdat ik als overtuigde ecologist wel eens aarzel om het zoveelste klimaatboek ter hand te nemen. Desondanks las ik toch – met vertraging - ‘We consumeren ons kapot’ van Dirk Geldof (foto rechts). Een boek die elke consument, dus iedereen, zou moeten lezen. Vooral in deze periode dat we bedolven worden onder geschenken die we niet nodig hebben. Dat we een plaatsje zoeken op de feesttafel voor nóg een gerecht. Dat we met onze mond vol klagen over de financiële crisis. En met zijn allen zonder nuanceren pleiten voor meer koopkracht. Koopkracht voor wie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten