Een sla(n)g gewonnen - vervolg

Waar was ik gebleven in mijn berichtgeving over onze groen!e strijd tegen de komst van een kwekerij van wurgslangen in ons dorp? De trouwe lezer van mijn blog (‘Alleen tuinslangen welkom’ - 6 mei 2008) herinnert zich misschien nog de even spectaculaire als ludieke protestactie van Groen!Open eind april dit jaar. We ontrolden toen vóór de camera van de regionale TV-zender RTV enkele tuinslangen met de bijpassende quote ‘dat enkel tuinslangen welkom zijn’. We steunden volop mee de buurtpetitie en ik schreef bovendien een geargumenteerde brief aan het schepencollege. De aanvrager was – uiteraard – in alle staten en reageerde in de stijl van zijn branche redelijk giftig. Hij vond - geheel voorspelbaar - dat we op de man speelden (“mijn kostwinning afpakken”), terwijl het voor ons natuurlijk om een principiële kwestie ging. Het schepencollege voelde onze hete adem in de nek en weigerde de milieuaanvraag. De aanvrager kondigde strijdlustig aan in beroep te gaan bij de Provincie en deed dat ook. Dat was allerminst een verrassing. Ik voorspelde het hier op mijn blog (‘Een sla(n) gewonnen’ – juni 2008). Sindsdien probeerde ik het dossier op de voet te volgen en informeerde geregeld naar de stand van zaken. Het heeft lange maanden geduurd, maar ondertussen heeft de Provincie het ‘slangendossier’ behandeld en tot onze grote vreugde eveneens geweigerd. “Een sla(n)g gewonnen”, zo titelde ik een persbericht dat ik vliegensvlug de wereld instuurde. Regionale TV-zender RTV bracht het nieuws en zond de beelden van onze actie nog eens uit. Het nieuwsitem duurde minder dan een minuut. Maar ik werd er de dagen nadien herhaaldelijk over aangesproken. Ik paste mijn perstekst aan tot het de vorm kreeg van een bewonersbrief en die werd gebust in de buurt waar de kwekerij dreigde te komen. De enthousiaste reacties lieten niet op zich wachten. Al blijft het uitkijken naar mogelijk een nieuwe aanvraag op een nieuwe locatie. Het mag dan geen wurgslang zijn, een adder schuilt er altijd onder het gras.