Op de boekenbeurs

Ik was vorig jaar de eerste bezoeker van de Boekenbeurs in Antwerpen. Op de voorlaatste dag. Twee oude dametjes stonden naast me. Zegt het ene besje tegen het andere na één lange jammerklacht over God-weet-wat: “Ik zou er een boek over kunnen schrijven.” Ik schoot in de lach, wat onbeleefd overkwam. Toen dacht ik: wat houd je tegen. Heb je geen tijd of kan je niet schrijven: geen probleem. Doe zoals pakweg Natalia of Kim Clijsters. Of Rutger Beke, Tom Boonen of Jean-Marie Pfaff. Zij bellen een ghostwriter. De anonieme schrijver die jouw verhaal optekent en wiens naam zelfs niet in kleine lettertjes op je boek staat. Neem nu mijn dorpsgenoot Karel Michiels. Spookschrijver eerste klas. Cijfert zichzelf volledig weg en blijft met plezier in de grote schaduw van vedetten zoals Vlaanderens enige bekende plastisch chirurg Jeff Hoeyberghs. Het verhaal moet wel belangrijk genoeg zijn, stelt Karel Michiels als enige voorwaarde. Noem het een soort idealisme. Schrijft in opdracht voor de genoemde Hoeyberghs of groene politici. En pater Versteylen.
Op de stand van Natuurpunt vroeg een jongedame me of ik lid wilde worden van haar vereniging. “De natuur is zo belangrijk voor ons allemaal”, zei ze me met gemeende overtuiging. Ik stelde haar een deal voor. Alle leden van Groen! worden lid van Natuurpunt en alle leden van Natuurpunt worden lid van Groen!. “Laten we beginnen met onszelf”, ging ik meteen door. “Ik ben al lid van Natuurpunt. Nu is het aan jou.” “Ik zal er eens over nadenken”, antwoordde ze, lichtjes beduusd.
Indi-TV wil zich mengen in het titanengevecht tussen Belgacom en Telenet. Een vertegenwoordiger klampte me aan en polste naar mijn interesse. Die is er niet, zeker zo lang mijn videorecorder het niet begeeft. “En ik wil ’s avonds vooral lezen”, maakte ik me er van af. Waar kan dat meer geloofwaardig klinken dan hier?
Ik noteerde 68 titels van boeken die ik wil lezen. Te veel om te kopen en dus kocht ik er geen. Gelukkig zijn er bibliotheken. Benieuwd wat ik zal lezen dit jaar.