Feest voor 'onze' Kris Peeters

Hartverwarmend. Zo was het (verrassings)feestje dat we met Groen!Open-Herentals zaterdag hebben gevierd ter ere van het politieke afscheid (uit de gemeenteraad) van ‘onze’ Kris Peeters. De andere Kris Peeters – zoals hij zichzelf op zijn weblog http://spaces.msn.com/deanderekrispeeters/ noemt – heeft zowat alles betekend voor de groene partij in onze stad. Hij richtte ze op, was van 1988 tot 1994 enig groen oppositieraadslid, de volgende 6 jaar samen met mij en daarna nog eens 6 jaar schepen. Na bijna 2 jaar terug op de oppositiebanken, houdt hij het voor bekeken. Niet omdat hij na bijna 20 politieke mandaatjaren verzuurd of verbitterd zou zijn, maar de jaren van onverdroten inzet – door vriend en zelfs vijand erkend - beginnen hun tol te eisen. Bovendien dienen zich – o cliché - andere uitdagingen aan. Wij, de Herentalse groene leden, vonden het dan ook gepast om ons boegbeeld langs de grote poort de weg naar een iets rustiger leven te laten inslaan. Ettelijke vergaderingen en tientallen e-mails, waarbij onze groene vrouwen het organisatorisch voortouw namen, zorgden ervoor dat er zaterdagavond een feestje op poten stond in de beste groene traditie. Er werd gegeten, gedronken, verbroederd en verzusterd tussen de feestvierders. We stonden er zelf versteld van dat we een behoorlijk netwerk van leden en sympathisanten hebben. Uiteraard werd er ook gespeecht, waarbij de gevoelige snaar betokkeld werd en het wierookvat kwistig gehanteerd. Mij was het een waar genoegen om – eens de wierook verdwenen – te proberen het hele gezelschap even op een verkeerd been te zetten. Ik speechte geheel gelogen en geïmproviseerd dat me zopas ter ore was gekomen dat het feestvarken in het geheim aan een politieke come-back werkte en – wat erger is – bij een andere partij. Trouwens, zo gaf ik nog mee, was er nog ‘een lastige waarheid’. Er zouden ook nog eens bewijzen zijn dat Kris zich gedurende zijn lange politieke loopbaan niet zozeer voor het algemeen belang zou hebben ingezet, maar eerder voor het eigenbelang. “Ja, hij heeft goed voor zijn eigen gezorgd”, sprak ik, “ het is geen geklets uit de nek maar het staat allemaal, met naam en toenaam, in een krant die uitgerekend vandaag van de persen is gerold”. Ik vroeg Kris naar voren te komen om zelf letterlijk de onthulling te doen – door het wegnemen van een feestelijke doek met strik – van een standaard met vele exemplaren van de KrisKrasKrant. De ondertitel ‘Fictie versus Non Fictie’ gaf de redactie de ongebreidelde vrijheid om de gevierde te roemen en te eren maar evenzeer te bekrozen en te besmeuren. Ludieke foto’s uit archiefdozen werden voorzien van bijpassende onderschriften. Gastschrijvers mochten hun verbeelding de vrije loop laten. Ik heb het leeuwendeel voor mijn rekening genomen. Maar ik heb genoten tijdens het schrijven. En nog eens tijdens het lezen. Dat hoop ik ook van alle gasten die een exemplaar hebben meegenomen. Te beginnen met de familie Peeters zelf. Kris en zijn Caroline zullen ongetwijfeld de krant in hun juiste context lezen en naar de juiste waarde schatten. En zo is het ook bedoeld. Bedankt aan alle medewerkers aan de krant, aan onze vrouwen voor de organisatie van het feest en aan Kris en Caroline omdat zij hun gezinsleven aanpasten aan het politieke leven. Ik wens hen dat zij voortaan met volle teugen kunnen genieten van een gezinsleven waaraan het politieke leven zich aanpast. Ook dan zal er genoeg zijn voor iedereen.