Kandidaat voor de Kempen

Samen met een flinke delegatie andere Kempische Groenen spoorde ik zaterdagmiddag naar Berchem om deel te nemen aan de verkiezingspoll van mijn partij voor de provincie Antwerpen. Het moest en zou een feest van de mij zo zeer genegen basisdemocratie worden. Dat wil zeggen dat alle leden mee kunnen beslissen over de toewijzing van de verkiesbare plaatsen voor het Vlaams Parlement. Bij welke partij kan men dat nog zeggen? Hoewel deze zaterdagnamiddag mij zeer ongelegen kwam, besliste ik toch om mij binnen de partijdemocratie te engageren. Het had – laten we eerlijk zijn – zo zijn belang. Nu ons gewaardeerd Parlementslid Rudi Daems de politiek gaat verlaten – net op een moment dat hij als nooit tevoren prominent in beeld is met zijn strijd tegen de afvaltransporten naar Afrika – dreigt de Kempen haar groene stem in Brussel te verliezen. Niet dat een groen Parlementslid ‘van ’t Stad’ per definitie onmogelijk Kempische dossiers kan behartigen. Maar een stedelijke groene Parlementair kijkt toch letterlijk en figuurlijk van op grotere afstand naar typisch landelijke thema’s. Ik besef na zaterdag dat sommige groene stedelingen daar anders over denken. Het pollcomité had het wel begrepen en, na als monniken alle kandidaten gewikt en gewogen te hebben, werd een modellijst voorgesteld die – naast andere criteria – ook rekening hield met de regionale spreiding. Kortom: Dirk Peeters uit Oud-Turnhout werd als Kempische kandidaat op de tweede plaats gepositioneerd ten nadele van Joost Fillet die als derde effectieve werd ingevuld en daarmee in een strijdersrol werd geduwd. De groene basisdemocratie werd daarop in gang gezet. Alle kandidaten stelden zich voor en verlieten daarna de zaal zodat de leden konden discussiëren over de modellijst. Eigen aan de groene debatcultuur verliep het debat ook deze keer zeer geanimeerd. Sommigen pleitten ervoor om Mieke Vogels toch maar niet op één te zetten, anderen bepleitten ‘meer kleur’ – lees kandidaten met buitenlandse origine – vooraan de lijst te plaatsen. Maar het grootste deel van de discussie stond in het teken van de aangekondigde strijd van ‘stad’ tegen ‘platteland’. Aansluitend werd gestemd en hield een ruime meerderheid de modellijst overeind. Opgelucht haalde ik adem. Met vele andere Kempische Groenen zal ik nog eens graag mijn schouders zetten onder een campagne voor onze Dirk Peeters… en de andere groene kandidaten.