Vedettenparade

De Boekenbeurs dreigt het slachtoffer van zijn eigen succes te worden. Dat was althans de indruk die ik had tijdens mijn bezoek. Het mocht dan wel Wapenstilstand zijn, in de namiddag vocht ik me letterlijk een weg door de massa om in de nabijheid van mijn geprefereerde literatuur te geraken. Mijn vrouw doorstond een claustrofobische aanval en de kinderen werden in veiligheid gebracht in één van de vele creatieve speel/leeshoeken. In de voormiddag konden we nog wel genieten van de rijke oogst van het Nederlandstalige schrijverslandschap. Ik noteerde gewoontegetrouw veel te veel titels van non-fictieboeken die ik weer eens niet zal lezen. Toch is het de beginstap richting het verschaffen van mijn intellectueel genot gedurende vele avondlijke leesuren. De drukte mocht dan wel op mijn zenuwen werken, de gedachte dat nog vele Vlamingen in het jachtige televisietijdperk de tijd nemen om te lezen was balsem op de wonde. Helaas kunnen we er dan weer niet om heen dat vooral boeken van TV-koppen het goed doen. Zelden zag ik zo veel BV’s op een kluitje. Ik wurmde me een weg doorheen topauteurs als Goedele Liekens, Steph Goossens, Wendy Van Wanten, Marcel Van Thilt, Greet Rouffaer, Joyce De Troch die signeerden als ware popidolen. Ik liep Jean-Pierre Van Rossem bijna tegen het lijf en zag hem voor het eerst in mijn leven rechtop staan en zonder sigaret. Hij zag er magerder uit dan ooit, zat proper in het pak en droeg zijn haar nog steeds lang maar in dunner wordende grijze slierten. Ik voelde de zin opborrelen om hem aan te spreken, maar een man vóór me deed dat in mijn plaats en begon Van Rossem wat gal in het gezicht te spuwen. Even verderop sleurde Paul D’Hoore met dozen vol met zijn boeken tot hij hele okselvijvers kweekte. Die voelde ik bij mij ook opkomen, wat het sein was om de vedettenparade te verlaten en buiten de kilte van de herfst op te zoeken.