Regen, wind en elfelfelf

Hulde aan de 11.11.11-medewerkers van Noorderwijk die ook dit jaar weer op die helse zaterdagvoormiddag de regen en wind trotseerden voor het goede doel. Nee, ik sla mezelf niet op de borst, ik was niet één van hen. Hoewel, meer dan ooit was ik aanwezig. Meer zelfs, ik had dit jaar de organisatie in handen en tijdens de huis-aan-huisrondgang bleef ik noodgedwongen binnen in het Dorpshuis dat als in- en uitvalsbasis fungeerde. Maar hoe graag had ik toch door het hondenweer gestapt als wandelende barometer van de zuurtegraad in de samenleving. Daarvoor moest ik mij nu verlaten op de vrijwilligers die tegen de middag, euh, druppelsgewijs, binnenvielen. Allen, zonder uitzondering, hadden het goede humeur weten te behouden. Bij koffie en koeken – met speciale korting van de lokale bakker – luisterde ik naar de lotgevallen van onze verkopers-voor-één-dag. Van de traditionele deursmoezen kijken we al lang niet meer op: dat de vrouw met het geld naar de winkel is, dat we al gegeven hebben, dat ik geen kleingeld op zak heb (ja, maar we kunnen teruggeven, nee laat maar) en dat ik maar een klein pensioen heb. Leuker zijn de originele uitvluchten: “mama en papa zitten in bad”, “ik ben de buurman”. Maar natuurlijk zijn de warme begroetingen het leukst. Via onze helpers heb ik ze toch een beetje gevoeld. Zo hebben de naar schatting 20.000 vrijwilligers die op de been waren voor 11.11.11 het wellicht toch een beetje warm gehad in de stromende regen. Voor velen moet het speciaal geweest zijn om geld in te zamelen in een ‘rampgebied’ voor een ander ‘rampgebied’. En volgend jaar belooft weer speciaal te worden: een inzameling voor 11.11.11 op 11.11.11.