Van een andere planeet

Hoewel al lang ontdaan van het juk van de katholieke zonde,waren mijn echtgenote en ik onlangs nog eens zondaars voor één dag. Het was Halloween, maar vooral Sinner’s Day, het alternatieve muziekfestival waar nostalgici zichzelf terug naar de eighties katapulteren. De teletijdmachine van dienst stond, net zoals vorig jaar, in de Ethiasarena te Hasselt. Met zowat tienduizend overjaarse jongeren flitsten we naar het gitzwarte tijdperk der new wave. Buitenbeentjes van het commerciële muziekcircuit van weleer. Maatschappijkritisch, schoppend tegen het establishment, de middenvinger geheven. Al was het voor velen slechts een pose, hier ademde nog duidelijk de sfeer van tegendraadsheid. Ik gaf me dan ook graag over aan de luide klanken van de bands wiens vinylplaten ik thuis koester. Red Lorry Yellow Lorry, Heaven 17, The Young Gods, Echo and the Bunnymen, om er maar enkelen te noemen. Het was een hoogdag, de enige dag in het jaar dat mijn vrouw en ik er zonder kinderen op uit trekken. Bijna hadden we een schuldgevoel omdat tussen de stroom zwartjassen op weg naar de concertzaal ook gezinnen met kindjes liepen. De bezoekers van het aanliggende Plopsaland Indoor bekeken ons alsof we van een andere planeet waren. En dankzij de muziek en de nostalgie voelden we ons zo ook voor één dag.