De schaduw van de stad (1)

Voor de 32ste keer werd dit jaar de Ronde van Noorderwijk georganiseerd door en voor de Noorderwijkenaren. Een dorpssucces zonder weerga. Elke dag opnieuw, en telkens in een andere wijk, liepen de dorpelingen per leeftijdscategorie hun wedstrijd. En nog meer enthousiastelingen moedigden de lopers traditiegetrouw aan langs het parcours of vanuit de biertent. Met de inkomsten van het drankverbruik financiert de organiserende wijk haar jaarwerking. Een prachtige formule die het gemeenschapsleven van de nodige zuurstof voorziet. En het moet gezegd, daar waar in andere gemeenten een gelijkaardig initiatief al lang een stille dood stierf, blijft de Ronde van Noorderwijk zelfs na meer dan 3 decennia nog altijd populair. Al valt het niet meer te vergelijken met de beginjaren toen menig deelnemer steevast een week verlof nam om zich in het feestgedruis te storten. En toen ook nog atleten mét bierbuiken en zónder trainingskilometers aan de start verschenen. Desondanks houdt de Ronde van Noorderwijk goed stand. Toch hing er dit jaar een schaduw over het dorp. De schaduw van de stad Herentals. Eigenlijk was het vorig jaar al begonnen. Toen pakte de stad Herentals midden in de Rondeweek uit met ‘Herentals Fietst’ en de dag nadien met ‘Herentals Loopt’. En dit jaar weer. Op donderdag reden vedetten als Tom Boonen en Mark Cavendish hun natourcriterium en een dag later mocht iedereen die het wilde op hetzelfde verkeersvrije parcours rondjes lopen. Twee dagen spektakel en vermaak waar we alleen maar blij om kunnen zijn. Behalve in Noorderwijk. Daar was de kritiek niet mals. Zware woorden werden niet geschuwd. Van regelrechte concurrentie tot broodroof. Vooral de organiserende wijken op donderdag en vrijdag zagen met lede ogen aan hoe ‘het eigen volk’ massaal de weg (in casu de autosnelweg E313) en het water (in casu het Albertkanaal) overstak naar Herentals. Nee, men nam het de dorpelingen niet kwalijk dat zij zich lieten verleiden door de coureurs en zangers en andere randanimatoren. De gifpijlen waren bestemd voor de politici. Zij hadden er maar voor zorgen dat de Herentalse activiteiten buiten het Noorderwijkse vaarwater bleven. De Ronde van Noorderwijk was er, mijlenver voorop, eerst en bolt al 32 jaar dankzij de kracht van vele vrijwilligers. Maar nu steekt Herentals stokken in de wielen van haar deelgemeente. Vooral de mega-publiciteit die de stad Herentals voerde rond haar tweedaagse evenement valt slecht in de Noorderwijkse aarde. “Wij betalen ook belastingen en voor onze Ronde wordt geen reclame gemaakt”, hoorde ik meermaals. Of nog: “Met ons belastingsgeld maken ze reclame voor Tom Boonen maar niet voor ons”. Het is duidelijk dat er overleg nodig is, om te vermijden dat het wij-zij-gevoel escaleert tot het niveau van de post-fusie-periode. Al zullen sommigen de fusie nooit verteren.