Margriet en de snoepwinkel

De meest kritische lezeres van mijn blog raadde me aan om af en toe eens een volledig positief artikel te schrijven. “Je mag niet te negatief overkomen”, gaf mijn vrouw me als advies mee. Ik pruttelde eerst wat tegen, argumenterend dat ik absoluut de groene vinger op de wonde wil blijven leggen. Maar kort daarna bezon ik me en zei haar het te willen proberen. Welaan dan. Ik sloeg mijn krant open en de gebraden kip vloog me gelijk in de mond. “De buurtwinkels in Vlaanderen zijn aan een heropleving toe”. De omzet van de buurtwinkels steeg in de eerste helft van dit jaar met liefst 8%. Als dat geen goed nieuws is. Als Groenen hebben we de kleine kruidenier om de hoek altijd een warm hart toegedragen. Kleinschaligheid is helemaal ons ding. Het succes van de kleine neringdoener heeft rechtstreeks te maken met de hoge brandstofprijzen. Het doet de klant dichter bij huis winkelen. En hopelijk ook met de fiets. Bij zo’n onderwerp kan ik mijn jeugdherinneringen amper onderdrukken. De kleine kruideniers bij ons in het dorp heetten ‘Keule Baas’ en ‘Marieke Pap’. De waren stonden tot boven toe gestapeld in de kleine winkel met veel te smalle gangetjes. Met een trapladder en een stok werden de blikken tomatensoep naar beneden gehaald. Ik mocht mij bij elk bezoek voor enkele franken van snoepgoed bedienen in een papieren tipzak. En voor veel centen heb ik voetbalprentjes van Panini gekocht. En ook sigaretten Belga Filter voor mijn vader. Steevast verstrengde Marieke Pap dan haar toon en zei: “’t Is toch niet voor uzelf?” En weg was ik. Dat soort kruidenier-snoepwinkels bestaat vandaag helaas niet meer. Of toch bijna niet. Ze heten meestal Spar, Tecno of Aldi. De echte overlevers moeten we koesteren. Al vindt Margriet Hermans van niet. Want hoorde ik deze politica nu geen pleidooi houden om de snoepwinkeltjes – en ook de frituren – ver van de scholen te houden? We kennen natuurlijk allemaal de voor- en achtergrond van mevrouw Hermans zodat we weten dat ze een ervaringsdeskundige is op het vlak van de ongezonde voeding. Toch is het vreemd dat ze als prominent lid van de VLD, tot nader order de Vrije Liberalen en Democraten, wil ingrijpen in de vrije vestigingskeuze van de kleine zelfstandige. Het groene vingertje dat de liberalen de Groenen altijd verweten, is wel heel blauw geworden. Maar ik zou het positief houden: lang leve de kleine snoepwinkel en ook het fritkot, ook al komt de geur door de schoolpoort.