Naar de boerderij

Zowat een jaar of acht geleden nodigden we met Agalev-Herentals Vera Dua uit om als minister van Landbouw in debat te gaan met de boeren van Noorderwijk. Het Parochiecentrum in het dorp was zoals te verwachten goed gevuld, want zowat de helft van de Noorderwijkse bevolking behoort tot één of andere boerendynastie. Vera beet flink van zich af, herinner ik mij nog. Zelfs in de mate dat enkele boeren achteraan in de zaal nietsvermoedend begonnen te applaudisseren bij één van haar antwoorden. Zij kregen prompt een uitbrander van een andere boer die dat niet politiek correct vond. Het gebeurde op de rij vóór me en ik moest er bijna om lachen. De Groenen waren de vijand en dat moest zo blijven. Ook al legde Vera geduldig uit dat het in ieders belang was dat de mestoverschotten aangepakt werden en dat de strijd tegen de fosfaten en nitraten wel degelijk moest gevoerd worden. We zijn ondertussen vele jaren later. En op politiek vlak is er veel gebeurd. Niet alleen nationaal maar ook in Herentals. De Groenen vertoefden er een legislatuur in de meerderheid, maar ook dat is weer voorbij. In die periode gingen de boeren soms heftig te keer tegen onze groene schepen Kris Peeters. Maar zolang ze de strijd met woordelijke argumenten en niet, zoals die ene keer toen ze tot voor en zelfs achter zijn deur kwamen betogen, met haast slaande argumenten voerden, namen we het sportief op. Naderhand moesten de boeren erkennen dat in het verdedigen van hun landbouwgrond het ironisch genoeg de Groenen – en alleen de Groenen – waren die hun vruchtbare akkers wilden vrijwaren van industriële verkaveling. En zo komt het dat ik sindsdien op vriendschappelijke wijze omgang heb met de boeren in het dorp. Ze bekijken me al lang niet meer als de radicale extremist (inderdaad, een pleonasme ter accentuering, ib) die hun broodwinning viseert. Integendeel, we gaan al eens langs op de ene boerderij voor een bussel asperges of op de andere voor verse melk van de koe. “Ik ben maar een klein boertje met mijn 30 koeien, maar meer mag niet want dan produceer ik te veel mest”, gaf de koeienboer me laatst nog een plaagstoot. “Voor kleinschalige boeren als jij, komen wij, Groenen, altijd op”, repliceerde ik. “Kom maar eens kijken hoe goed ik mijn beesten verzorg”, zei hij en fier gaf hij mij een korte rondleiding door de stal, de melkplaats en aanliggend weiland. En ik ging graag mee de boer op…