Nieuwjaarsreceptie in stijl

Groen!Open stond gisteren in het middelpunt van de Herentalse politiek. Dat mag gerust letterlijk genomen worden, aangezien onze Nieuwjaarsreceptie – voor het eerst - plaatsvond in de statige Lakenhal midden op de Grote Markt. Het leek wel of de Groenen voor even de stad hadden ingenomen. De socialisten hadden hún Nieuwjaarsreceptie een week eerder ‘maar’ in de tuinzaal van ’t Hof gehouden. Daarmee zat de eerste partij van de stad met de burgemeester en zijn gevolg in een hoek van de Grote Markt. De locatie mag dan wel allen een symbool zijn, het toont wel aan dat Groen!Open springlevend is. Dat mocht niet alleen blijken uit de stijlvolle locatie, maar ook aan de grote opkomst. Het culinaire aanbod was – al zeggen we het zelf – zeer okee. Daar waar groene recepties in een ver verleden nog garant stonden voor rauwe groenten en dipsaus konden onze gasten zich te goed aan een buffet van kleine en grotere hapjes in allerhande hartige en zoete vormen en smaken. Verplicht aan onze groene stand serveerden we wijnen en sappen van de Wereldwinkel. Het serveren gebeurde trouwens ook in stijl. Sinds de vrouwelijke machtsovername bij de Herentalse Groenen zijn er in onze partij geen zekerheden meer. De groene dames hadden unaniem beslist dat de groene heren mochten aantreden als ober. Ik liet me dan ook nederig de schort aanbinden. De officiële schort met het opschrift ‘stad Herentals’ zoals ze gedragen wordt door de ober-ambtenaren tijdens de stedelijke recepties. Stijlvol zwart, met een wit streepje en rode letters. Zo maakte ik mijn entree op de houten plankvloer met mijn eerste volle dienblad gevuld met overwegend rode en witte wijn. De glazen witte wijn werden één na één weggenomen. Tijd om terug aan te vullen, dacht ik. Maar eerst sloeg ik nog een praatje met een groepje genodigden. Het was een interessant gesprek en algauw begon ik zelfs mijn woorden kracht bij te zetten met gebaren. Helaas doet een politiek gesprek mij vergeten dat ik ober ben en gleden de volle glazen rode wijn van mijn dienblad. Gelukkig ving mijn stedelijke schort de eerste schade op. Mijn broekspijpen en schoenen kregen nog een flinke lading. Aan mijn voeten lag een plas rode vloeistof alsof ik eigenhandig een rund de nek had overgesneden. Op een groene receptie met het rood dat aan je voeten ligt, ik probeerde er de politieke symboliek van in te zien. Intussen droop ik uit en af en werd ik in de coulissen gefatsoeneerd door onze groene vrouwen. Zo was ik nog net op tijd om op het symbolische tijdstip ‘5 voor 12’ de maidenspeech van onze voorzitster Barbara Caerels (foto) mee te maken (Bedankt, overigens, om mij te bedanken!). Ze deed het stijlvol en met verve. De Groene Sjaal – uitgereikt aan een persoon of vereniging die zich op sociaal en/of milieuvlak buitengewoon verdienstelijk heeft gemaakt in en voor Herentals – ging dit jaar naar Ilse Aerts. Zij profileerde zich als voorvechtster en woordvoerster van het actiecomité Prooiveld dat strijdt tegen de legalisering van het motorcrossterrein Rooiveld. De vele andere (aanwezige) leden van het actiecomité mochten in de eer delen. Ook werd hulde gebracht aan de Herentalse historicus Jan Cools. Hij kreeg een lifetime achievement award omwille van zijn onverdroten inzet voor het behoud van ons stadspatrimonium. De gehuldigden zullen ongetwijfeld nog verder strijden voor de goede en groene zaak. Ieder op zijn/haar domein. Nu mijn broekspijpen opgedroogd zijn wil ik mijn mouwen opstropen om samen met mijn partijgenoten hun en onze strijd mee te voeren.