Politiek met twee petten

Morgen wordt op de Herentalse gemeenteraad het dossier Heirenbroek (nog maar eens) besproken. Het gaat om een nu nog verlaten vlakte met opgespoten grond die gelegen is in het verlengde van een jonge woonverkaveling aan de stadsrand. Volgens de Groenen – en helaas alleen volgens ons – was dit gebied bij voorkeur geschikt om de nood aan sociale woningen te lenigen. We spreken over de late jaren negentig. Ik zat in de gemeenteraad en de zaal zat afgeladen vol met buurtbewoners. Die zagen het net als wij niet zitten dat ze een industrieterrein in hun tuin zouden krijgen. Ik herinner mij nog ons vurig pleidooi om de levenskwaliteit van de bewoners te vrijwaren. Het massaal opgekomen publiek bedankte onze tussenkomst met applaus. Het deed deugd en zorgde voor een adrenalinestoot als betrof het een overwinning in één of andere sportwedstrijd. U zult begrijpen: dit soort ervaring was uitzondering en lang niet de regel. Helaas konden we onze slag niet thuishalen en werd voor bijkomende industrie gekozen. Toch haalden we een ook belangrijke overwinning: we konden de andere partijen overhalen om alleen voor ambachtelijke industrie te opteren en we slaagden erin om een aantal flankerende maatregelen op te leggen. Vandaag zijn we 10 jaar later en dreigt het dossier weer in de verkeerde richting te kantelen. Al die tijd bleef het opgespoten terrein braak liggen en belandde het dossier in de luwte. Nu lijkt het erop dat, vooral onder liberale druk, Heirenbroek niet alleen kan ingevuld worden met plaatselijke schrijnwerkers en andere kleine bedrijfjes, maar – hou u vast - zelfs met Seveso-bedrijven. Verwondering alom, zou je denken. Want alsof het nog niet erg genoeg is dat de bewoners van de woonwijk Sint-Janneke industriële bedrijvigheid in hun achtertuin krijgen, het wordt inderdaad zelfs niet uitgesloten dat bedrijven die met gevaarlijke stoffen omgaan zich hier komen vestigen. Je zou nochtans mogen verwachten dat dezelfde partijen die in de Herentalse gemeenteraad de Meerderheid uitmaken (CD&V en SP.a) dit zouden kunnen voorkomen. Dezelfde partijen maken namelijk de dienst uit in de meerderheden op zowel Provinciaal en Vlaams niveau. Maar neen hoor. Neem nu de schepen van Milieu. Mien Van Olmen (CD&V) zetelt nota bene zelf in de Provincieraad waar haar partij een gunstig advies gaf voor Seveso-bedrijven in Heirenbroek. De schepen onthield zich bij de stemming. Terug in Herentals profileert ze zich als medestander van de buurtbewoners en hun actiecomité. Hetzelfde presteert ze in andere dossiers: of het nu gaat om een motorcrossparcours, om de plaatsing van windmolens, om de invulling van een voormalig militair domein, en vul maar in. Hetzelfde presteren de socialisten die als het hun goed uitkomt een Herentalse pet opzetten of een pet van een ander politiek niveau. Ik heb onze gemeenteraadsleden aanbevolen om morgen bij hun tussenkomst letterlijk een groene pet op te zetten. Zo kunnen ze op symbolische wijze duidelijk maken dat Groenen altijd dezelfde pet dragen. Ze kunnen de andere partijen bovendien aansporen om ook politiek te bedrijven met slechts één pet. Of is het geloof in de politiek nog niet dramatisch genoeg gedaald misschien?