Hittegolven

Dat was me wat vorige week, op weergebied. Noord-Afrikaanse lucht kwam via Spanje en Frankrijk ons land binnengevlogen. Een kanjer van een hittegolf was het gevolg. Nooit gezien, nooit gevoeld. Een hittegolf komt normaal eens in de drie à vier jaar voor. En nu al de tweede op nauwelijks een maand tijd. Vorige zomer was het ook al tweemaal raak. Het gaat snel. Ukkel registreerde de afgelopen week liefst 39,7 gaden. Daarmee verplettert het de 36,6 graden van 1947. Weerman Frank Deboosere kon het zelf amper geloven. Als een record al gebroken wordt is het meestal met 0,1 graden, maar met meer dan 3 graden. Kom nou. De weerman wist met zijn verbazing geen blijf. En hij voegde eraan toe: “De laatste strohalm voor de klimaatnegationisten is nu ook weg.” Eat your heart out, klimaatontkenners. Is er airco in het Schoon Verdiep, Bart De Wever? Was de zeebries nog verkoelend, Jean-Marie Dedecker? Terwijl Goedele Liekens een dubbele beenbreuk viel in op vakantie in Spanje liet haar Begijnendijk het warmterecord optekenen met liefst 41,8 graden. Thuis in de Kempen flirtte de temperatuur met de 40 graden. Zelfs binnenshuis klom het kwik tot boven de 30 graden. We hebben dan ook geen airco en al evenmin rolluiken. Het toeschuiven van de gordijnen bracht weinig soelaas. En met een goed geïsoleerde woning als de onze blijft de hitte dan ook nog eens lang binnen. Het zweet liep me over de rug. De chocolade smolt in de kast. De kat vond geen aangenaam plekje. En mijn vrouw kwam op het onzalige idee om een tweede koelkast te gaan kopen. We fietsten door de hete lucht die – zo leek het – uit een warmtekanon op ons afgeschoten werd. Het straatbeeld oogde leeg. Geen mens op straat, nauwelijks een auto te bespeuren. We moesten lachen om onze impulsieve fietstocht, alleen op de wereld. Om wat schaduw te vangen maakten we een ommetje door het bos. Daar waar het normaal fijn en fris vertoeven is. Daar was nu geen sprake van. En humeurige insecten vlogen ons om het bezwete hoofd. Het deed deugd de geairconditioneerde elektrozaak  te betreden. Met een grapje vroeg ik de verkoopster naar een ijskast om mezelf af te koelen. De deal was snel beklonken. De levering gebeurde snel, net nadat de hittegolf het eindelijk moest afleggen tegen dreigende onweerswolken. De regen die altijd een spelbreker in onze zomer was heeft zich ontpopt tot godsgeschenk.  Wie had ooit gedacht dat we nog zouden smeken om hemelwater? Voor onszelf en voor de uitdrogende natuur. Zelfs voor de laatste klimaatontkenners.