Pukkelpop

Met weemoed denk ik terug aan mijn rijkgevuld muziekfestivalverleden. Heelder bladzijden zou ik kunnen vullen met anekdotes en emoties op tal van optredens en festivals ter lande. Terug in de tijd tot in de vroege jaren tachtig met U2 in Herenthout of all places, het inktzwarte legendarische Seaside festival en het al even alternatieve Futurama (wie kent deze nog?) tot het Rock Werchter van de begindagen met slechts 1 podium. Later maakte ik de geboorte van onder andere Pukkelpop mee. Nooit zal ik vergeten hoe ik nog net een glimp opving van een bijzonder energiek groepje dat vroeg op de dag speelde terwijl ik de songs enkel hoorde bij het aanschuiven aan de ingang. Zo miste ik op een haar na de later wereldberoemde band Nirvana. Overigens was Pukkelpop toen nog een eendagsgebeuren. Festivalcampings moesten nog uitgevonden worden. Maar mochten ze er geweest zijn, jong meisjes hadden er niks te vrezen. Ze zouden in die tijd niet belaagd worden, de Vlaamse vlag in de hand, met flessen urine. Neen, we waren allen alternatief en progressief. Links en verdraagzaam. Wie rechts en Vlaamsch dacht kon gaan vendelzwaaien aan de IJzertoren. Dat extreem-rechts vandaag uit de schaduw van het vredesmonument treedt en – als bewuste strategie – gratis ‘collaboratievlaggen’ uitdeelt zegt veel over de tijdsgeest. Huiveringwekkend is dat veel festivalgangers hier geen graten in zien. Vorig jaar werd er nog gezongen ‘De Congo is van ons’ en ‘handjes afkappen’. Nu marcheren ze met hun racistische gedachtegoed de wei in. Of het Vlaams Belang Jongeren zijn, Schild en Vrienden, Make Vlaenderen Great Again, ze rukken steeds verder op en trachten de massa – al dan niet met de harde hand - in te palmen. Ze ritsen tenten open, op zoek naar klimaatboodschappers. Het roept akelige herinneringen uit nazitijden op. En het volk laat begaan. Ook dat tekent de tijdsgeest. In plaats van een storm van verbazing klinkt een oorverdovende stilte. Vlaams Belang en haar afdelingen en groupuscules zijn aan een rotvaart bezig salonfähig te worden. Het zijn wolven in schapenvacht. En ondanks hun homofobe, racistische en fascistische uitschuivers met de regelmaat van de klok mogen ze ongehinderd hun gang gaan. De media reikt hen zelfs de megafoon. Zo besmeuren ze de ware Vlaamse identiteit en maken schaamte in mij los ‘omdat ik Vlaming ben’.