Van Chinezen weten we dat ze – om het zacht uit te drukken – rare eetgewoonten hebben. Zo uiten ze hun waardering voor lekker eten door te slurpen en te smakken. Praten met de volle mond betekent dat ze genieten van de maaltijd. In China gebruiken ze ook alles wat er ook maar te eten valt. We denken dan in de eerste plaats niet aan rijst, noedels of lekkere groenten. Wel aan – een greep uit het aanbod - kippenpootjes, eendennekken, koeienmagen, vissenogen, varkensoren, penissen van yak (grote bizon), schildpadden, enzovoort. Slang, gedroogde mier en zeepaardjes worden genuttigd omdat ze zogenaamd potentieverhogend zouden zijn. Overigens staat hond slechts bij een kleine minderheid op het menu, voornamelijk in het zuiden van het land. Nog meer dierengruwel kennen we van de tijger- en neushoornproducten. Nog maar pas vorig jaar heeft China de handel in pakweg de botten, klauwen, snorharen en penis van de tijger terug toegestaan. Idem dito voor de hoorn van de neushoorn. Alle worden ze medische kwaliteiten om bijvoorbeeld kanker te bestrijden toegedicht. Nochtans betreft het hier dieren die met uitsterven bedreigd zijn! In Afrika kenden we naast het stropen van de neushoorn al langer het gruwelijk afmaken van de olifant voor zijn ivoren slagtanden. Wat onder de radar bleef, is het lot van de ezeltjes op het zwarte continent. “Duizenden geraamtes van dieren waarvan de huiden zijn afgestroopt, terwijl de dieren nog in leven waren, stapels van gepekelde en gevouwen ezelshuiden, klaar voor de export naar China”, getuigde een dierenbeschermster. Juist, die ezel die in Afrika al meer dan 5000 jaar het beast of burden is. Het dier wordt levend gevild omdat zijn huid een stofje bevat dat gebruikt wordt in de tradionele Chinese medicijnen. Ik las het hartverscheurende verhaal van een Keniaans boertje, een van de velen, die op een morgen zijn 3 ezeltjes niet meer terugvond. Wat later, met hulp van de buren, kwamen ze uit bij de bloederige ezelskoppen, als overblijfselen van een slachtpartij. Dierenbeschermers waarschuwen dat de ezels in zo’n tempo afgeslacht en verscheept worden naar China dat ze binnen enkele jaren met uitsterving bedreigd zullen zijn. Terwijl ik dit schrijf, hoor ik een oproep van de Vlaamse ezelasielen om te stoppen met het kweken van ezels. De asielen kunnen de opvang van ezels nog amper aan. Toch maar oppassen dat de Chinezen hier geen lucht van krijgen.
Noot: wie het wereldwijde dierenleed onder ogen wil zien, ga naar www.greenworldwarriors.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten