Voetbalpiraten

Dit gaat over voetbal maar vooral over veel meer. Vorige week boekte FC. St. Pauli een historische zege tegen stadsrivaal Hamburger SV. De kleine cultclub heeft de grote stadsrivaal met 2-0 verslagen. Of David die het van Goliath haalde in de beladen stadsderby. Het startsein voor een immens feest in en om de Reeperbahn, centrum van het nachtleven en thuisbasis van St. Pauli. In mijn jeugdjaren – toen ik ook al het voetbal in de Bundesliga volgde – was ik supporter van Hamburg. Het was jarenlang het enige team dat Bayern München het vuur aan de schenen kon leggen. Met Manfred Kaltz had het een offensieve rechtsachter die prachtige kromme voorzetten – Bananenflanke - kon trappen. Hij was één van mijn voetbalhelden. Van die andere club uit de Hanzestad aan de Elbe, St. Pauli, had ik toen nog niet gehoord. Dat veranderde met het opkomen van mijn politieke interesse. Zo leerde ik dat deze club haast een unicum was in de voetbalwereld. De ploeg en haar aanhang profileert zich als uitgesproken links, tolerant  en anti-fascistisch. Als symbool van hun wat rebelse opstelling draagt St. Pauli een piratenvlag met doodshoofd, de Totenkopf. Het bestuur van de club heeft zich sinds lang expliciet gedistantieerd van vormen van nationalisme en uitingen van rechts-extremisme. Verdraagzaamheid is het credo. Agressie, chaos en hooliganisme worden actief bestreden. Ouderen, vrouwen en kinderen worden graag verwelkomd. Die positivistische  houding van St. Pauli steekt – helaas – schril af met het agressieve beeld dat het voetbal in vele stadions oproept. Zelf ik ben in eigen land al sinds mijn jeugd supporter van Lierse. Ik ben fier op de club in goede en kwade dagen. Maar op de harde kern – de spionkop – ben ik helemaal niet trots. Integendeel, met afschuw moet ik zien en horen hoe deze jongeren massaal met Vlaamse leeuwenvlaggen wapperen – ja, de clubkleuren zijn geel en zwart, maar dat is geen excuus – en in koor de meest schunnige gezangen aanheffen richting scheidsrechter en tegenstander. Vooral als de opponent een Waalse ploeg is moet die het ontgelden. Ik begrijp het niet. St. Pauli en haar supporters tonen dat het ook anders kan. En ook dichter bij ons geeft City Pirates, kleurrijke club uit Merksem, het goede voorbeeld. Niet toevallig wederom een piratenclub met het hart op de goede plaats. Deze Antwerpse club uit de lagere voetbalklasse ‘is much more than football’. Het is een ‘wereldclub’ met meer dan 1100 jeugdspelers met meer dan 80 verschillende nationaliteiten. City Pirates koppelt het sociale aan het sportieve. Sociale werking zit in het DNA van de club. De slagzin “Voetbal is de motor, sociaal engagement de brandstof en diversiteit de kracht” zegt waar de club voor staat. Ik blijf supporteren voor Lierse, maar ook voor alle piraten, in Antwerpen en Hamburg, en hopelijk weldra overal ter wereld.