Als de schoenmakers eens wat meer bij hun leest zouden blijven, er zou veel minder onzin uitgekraamd worden. Zo zal ik zelden in debat gaan over technische onderwerpen, gewoonweg omdat ik besef dat ik er zelfs maar de basiskennis voor ontbeer. Ik moet dan ook voorzichtig zijn nu ik mij waag aan een uitspraak over de huidige financiële crisis. Want ook de bankwereld gaat quasi geruisloos mijn leven voorbij. Bankzaken behoren tot het departement van mijn vrouw. En daar bloos ik niet om. Want die zeldzame keer dat ik ‘verplicht’ werd te verschijnen op het kantoor van onze financiële instelling, liet de directeur verstaan dat hij een vrouwenzaak beheerde. Dat het leeuwendeel van de bankverrichtingen ten kantore door vrouwen werd uitgeoefend stelde mij gerust. Ik hoefde mij er verder niet om te bekommeren. Dat doet mijn vrouw wel. En zij doet dat goed, want ik hoor geen klachten. Behalve dan de afgelopen week. Zoals wellicht veel kleine spaarders vroeg ze zich hardop af wat er nu toch aan de hand was in de financiële wereld. “Dat komt ervan als je alles maar de vrije loop laat en volgens de meest liberale principes aan de vrije markt toevertrouwt”, zei ik. Daar keek ze van op. Ik geloof dat je gelijk hebt, zei ze tot mijn aangename verrassing. “Denk je ook niet dat het beter zou zijn dat er terug een sterke overheidsbank was zonder risico’s?” Nu moest ik haar gelijk geven. We moesten lachen omdat we bijna heimwee hadden naar de tijden van de Algemene Spaar- en Lijfrentekas, kortweg ASLK. We herinnerden ons hoe we voor het eerst aanklopten bij het kantoor in het dorp. De directeur wilde ons destijds alle mogelijke spaarvarianten uitleggen. Ik onderbrak hem en zei dat we alleen geïnteresseerd waren in Krekelsparen. De man veranderde in één groot vraagteken. “Dat wordt hier niet gedaan”, stamelde hij alsof de grond onder zijn voeten stilaan wegzakte. “Iemand moet de eerste zijn”, had ik geantwoord. We voelden ons pioniers in ethisch bankieren. Ondertussen raakt het maatschappelijk verantwoord ondernemen in de financiële wereld stilaan ingeburgerd. De Triodos Bank heeft er zelfs haar core business van gemaakt. Maar de doorsnee spaarder heeft zijn weg naar het ethisch bankieren helaas nog lang niet gevonden. En de meeste banken de ethiek niet.
dinsdag 14 oktober 2008
Ethisch bankieren
Als de schoenmakers eens wat meer bij hun leest zouden blijven, er zou veel minder onzin uitgekraamd worden. Zo zal ik zelden in debat gaan over technische onderwerpen, gewoonweg omdat ik besef dat ik er zelfs maar de basiskennis voor ontbeer. Ik moet dan ook voorzichtig zijn nu ik mij waag aan een uitspraak over de huidige financiële crisis. Want ook de bankwereld gaat quasi geruisloos mijn leven voorbij. Bankzaken behoren tot het departement van mijn vrouw. En daar bloos ik niet om. Want die zeldzame keer dat ik ‘verplicht’ werd te verschijnen op het kantoor van onze financiële instelling, liet de directeur verstaan dat hij een vrouwenzaak beheerde. Dat het leeuwendeel van de bankverrichtingen ten kantore door vrouwen werd uitgeoefend stelde mij gerust. Ik hoefde mij er verder niet om te bekommeren. Dat doet mijn vrouw wel. En zij doet dat goed, want ik hoor geen klachten. Behalve dan de afgelopen week. Zoals wellicht veel kleine spaarders vroeg ze zich hardop af wat er nu toch aan de hand was in de financiële wereld. “Dat komt ervan als je alles maar de vrije loop laat en volgens de meest liberale principes aan de vrije markt toevertrouwt”, zei ik. Daar keek ze van op. Ik geloof dat je gelijk hebt, zei ze tot mijn aangename verrassing. “Denk je ook niet dat het beter zou zijn dat er terug een sterke overheidsbank was zonder risico’s?” Nu moest ik haar gelijk geven. We moesten lachen omdat we bijna heimwee hadden naar de tijden van de Algemene Spaar- en Lijfrentekas, kortweg ASLK. We herinnerden ons hoe we voor het eerst aanklopten bij het kantoor in het dorp. De directeur wilde ons destijds alle mogelijke spaarvarianten uitleggen. Ik onderbrak hem en zei dat we alleen geïnteresseerd waren in Krekelsparen. De man veranderde in één groot vraagteken. “Dat wordt hier niet gedaan”, stamelde hij alsof de grond onder zijn voeten stilaan wegzakte. “Iemand moet de eerste zijn”, had ik geantwoord. We voelden ons pioniers in ethisch bankieren. Ondertussen raakt het maatschappelijk verantwoord ondernemen in de financiële wereld stilaan ingeburgerd. De Triodos Bank heeft er zelfs haar core business van gemaakt. Maar de doorsnee spaarder heeft zijn weg naar het ethisch bankieren helaas nog lang niet gevonden. En de meeste banken de ethiek niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten