De rel met de forel

We wandelden langs de Ourthe, die diep onder ons door de Ardennen kronkelde. De ochtendmist hing nog met plukken boven ons hoofd. De zon probeerde op krachten te komen en accentueerde de kleurenpracht van de bossen in dit jaargetijde. In geel, bruin, rood en altijdblijvend groen zagen we de boomkruinen aan de overkant van de rivier. Eens verscholen in het bos keken we stil om ons heen in de hoop een everzwijn of hert op te merken. “Non, monsieur”, antwoordde een plaatselijke boer toen ik hem wanhopig vroeg of we veel kans maakten om een dier in het wild te zien. “Des sangliers et des chevreuils, non, peut-être en haut”, wees hij nog veel verderop. Even dreigde er verslagenheid, maar algauw gaf het landschap een nieuw geheim prijs. Een minuscuul waterstroompje zwol langzaam aan tot een bergriviertje. Met de benen gespreid en de handen als kommetjes dronken de kinderen van het koude water. Het smaakte heerlijk. We klommen verder in de richting van het Centre Nature de Borzée. De ligging is adembenemend rustig. Het panorama indrukwekkend. Hier congresseren geregeld onze Waalse vrienden van Ecolo. Vooraleer we terug het bos indoken hielden we halt bij een ‘crêperie’ waar je pannenkoeken op tientallen wijzen kan eten in een typisch Ardens decor. Aangesterkt zetten we er terug flink de pas in. Het was nog een eind tot in La Roche maar dat deerde niet. Hiervoor waren we trouwens gekomen. Al hadden we zo graag het pad van een everzwijn gekruist. Helaas, het everzwijn zagen we alleen op het menu van het restaurant. Marcassin (jong everzwijn) is het absolute topaanbod in het wildseizoen. Als veggies lieten we het aan ons voorbijgaan. Om in de culinaire sfeer te blijven bestelde ik toch maar eens een ‘truite aux amandes’. Terwijl ik mijn forel met amandelschilfers van zijn graat ontdeed, woelde in het Vlaamse landsgedeelte een controverse over deze vissoort. De rel met de forel, zo zou ik later lezen. Het draaide om een TV-programma waarin Adolf Hitler zou worden belicht aan de hand van zijn lievelingsgerecht, de forel. Onder druk zou de VRT het programma niet uitzenden omdat het de Führer op een (te) menselijke manier zou voorstellen. Terecht. Echt slim kan je het idee niet noemen. Niettemin vond ik het achteraf grappig dat ik mijn enige forel van het jaar juist op datzelfde moment zat te consumeren. Terwijl ik een vegetariër ben. Was Hitler dat overigens ook niet? Allemaal toeval hoor, net zoals mijn huwelijksverjaardag samenvalt met de verjaardag van Hitler. Maar ook dat kwam ik pas nadien te weten.