Geen groene paling

Eind jaren negentig, zolang is het geleden, maakten we een familieuitstap naar Hamme. Wat Hamme? Waarom Hamme? “Hamme aan de Schelde”, zei een familielid-medereiziger. Dat klonk, vanuit de Kempen gezien, al een stuk exotischer. De auto werd geparkeerd aan een restaurant met een terras dat uitkeek op een mooie, brede rivier. Een veerboot bracht passanten van de ene naar de andere oever. Daar zijn ze ten slotte voor. Een deugddoend voorjaarszonnetje kleurde het landschap tot een idyllisch plaatje. Een prachtig decor om in te wandelen. Ik herinner me dat we palingputten tegenkwamen. Ik herinner me dat de Duvel tijdens de rustpauze heerlijk smaakte (maar wanneer niet?). En ik herinner me dat we plots een houten kruisje met bloemen erbij zagen pal langs de Schelde. Ik had er even halt gehouden maar de anderen waren doorgewandeld. Aan het eind van de wandeling werd paling gegeten in het groen en op vele andere wijzen. Het was een fijne dag. Ik heb er sindsdien nog vaak aan teruggedacht. Vooral aan het kruisje met de bloemen. Telkens wanneer het onderzoek naar de moord in 1996 op rijkswachter Peter De Vleeschauwer in het nieuws komt. Zoals de laatste tijd weer. Bijna 12 jaar na de feiten zit het onderzoek nog altijd in het slop. Meer nog, verschillende pistes werden kennelijk niet onderzocht. Een interessant, nieuw spoor van enkele jaren geleden verdween op onverklaarbare wijze uit het dossier. Een blunderdossier met ondertussen een zeer onfrisse geur. De familie van het slachtoffer zit in zak en as. Zijn broer heeft al die jaren hemel en aarde bewogen om mee de waarheid aan het licht te brengen. Tevergeefs. De man werd – oh ironie – onlangs zelf voor de rechtbank van Dendermonde gedaagd omdat hij samen met een journalist zou hebben gelekt uit het dossier. Hiermee wordt het slachtoffer geviseerd. De gerechtelijke wereld op zijn kop. Mijn partij moet zich (blijven) vastbijten in deze zaak. Niet omdat Peter een groene medestander was. Want dat was hij. Geëngageerd bij het toenmalige Agalev en de rijkswachtvakbond. Een man met een ruggengraat. Allerminst een groene paling. Daar zijn er al genoeg van in deze streek. Met diep respect voor Peter en zijn familie hoop ik dat het dossier nu eindelijk in handen komt van onderzoekers die de zaak willen ophelderen. De waarheid moet aan het licht komen. Ik dacht even aan Peter en zijn nabestaanden toen ik gisteren om 14u30 een voetbalwedstrijd op gang floot. Net toen begon de herdenkingswandeling voor Peter De Vleeschauwer in Lokeren.