Vakantie in de Ardennen is natuurlijk meer dan met een La Chouffe op de oever van de Ourthe zitten mijmeren. Zeker met 2 kinderen die op tijd en stond van een portie actie houden. Uiteraad denken we hierbij niet aan paintballen of quadrijden, maar zwemmen, voetbal en zelfs tennis passen wel in het ethische lijstje. Daarop stond ook een bezoek aan het Kinderparadijs ‘Houtopia’ in het nabijgelegen Houffalize. Houtopia trok onze aandacht omdat het zich presenteert als Een ludiek, recreatief en pedagogisch concept...Een ontdekkingsruimte vol magie, sensibilisering van de echte waarden van het leven.Gezondheid, veiligheid, milieu en verdraagzaamheid…vier grote thema’s die in Houtopia in drie stappen ontdekt worden. Bovendien focust het zich op de Rechten van het Kind en werkt het samen met Unicef. Daar wilden we meer over weten. Al spoedig ondervonden we dat van het zelfverklaarde opvoedende karakter geen woord gelogen was. We werden meteen gesommeerd om ons naar de filmzaal te begeven waar we minutenlang de meest confronterende beelden kregen van kinderen van over de hele wereld. Gelukkige westerse familietaferelen contrasteerden met zwartjes in het zuiden op de vlucht voor oorlog, zwaar aan het werk op het land tot zelfs de clichébeelden van uitgemergelde kinderen met holle oogjes vol vliegen toe. Oorlogstaferelen, beelden uit nazikampen, het slechtste van de wereld, kregen we over ons heen. Toen de lichten aangingen waren we helemaal van de sokken geblazen, niet in het minst de kinderen. De overige ‘attracties’ in het ‘pretpark’ waren gelukkig meer opbeurend. De klemtoon lag hier op gezonde voeding, de afvalberg, de natuur en het milieu in het algemeen. In deze biotoop gedijt een groen gezin goed en alras raakte ik in gesprek met een Houtopiaanse werkneemster. Ik ontdekte overigens dat het (ook) een ‘sterrenmeisje’ was, maar dit geheel terzijde, in casu op de bovenrug. Ze bevestigde mijn eerdere wedervaren dat hier diep in de Ardennen van een groene partij (nog) geen sprake was. Samen met mij betreurde ze dit en ze vroeg me of ik hier niet op de één of andere manier verandering in zou kunnen brengen. Hoewel mijn ijdelheid fel gestreeld was moest ik haar ontgoochelen. Even waande ik mij in Utopia.
zaterdag 25 juli 2009
(Ho)Utopia
Vakantie in de Ardennen is natuurlijk meer dan met een La Chouffe op de oever van de Ourthe zitten mijmeren. Zeker met 2 kinderen die op tijd en stond van een portie actie houden. Uiteraad denken we hierbij niet aan paintballen of quadrijden, maar zwemmen, voetbal en zelfs tennis passen wel in het ethische lijstje. Daarop stond ook een bezoek aan het Kinderparadijs ‘Houtopia’ in het nabijgelegen Houffalize. Houtopia trok onze aandacht omdat het zich presenteert als Een ludiek, recreatief en pedagogisch concept...Een ontdekkingsruimte vol magie, sensibilisering van de echte waarden van het leven.Gezondheid, veiligheid, milieu en verdraagzaamheid…vier grote thema’s die in Houtopia in drie stappen ontdekt worden. Bovendien focust het zich op de Rechten van het Kind en werkt het samen met Unicef. Daar wilden we meer over weten. Al spoedig ondervonden we dat van het zelfverklaarde opvoedende karakter geen woord gelogen was. We werden meteen gesommeerd om ons naar de filmzaal te begeven waar we minutenlang de meest confronterende beelden kregen van kinderen van over de hele wereld. Gelukkige westerse familietaferelen contrasteerden met zwartjes in het zuiden op de vlucht voor oorlog, zwaar aan het werk op het land tot zelfs de clichébeelden van uitgemergelde kinderen met holle oogjes vol vliegen toe. Oorlogstaferelen, beelden uit nazikampen, het slechtste van de wereld, kregen we over ons heen. Toen de lichten aangingen waren we helemaal van de sokken geblazen, niet in het minst de kinderen. De overige ‘attracties’ in het ‘pretpark’ waren gelukkig meer opbeurend. De klemtoon lag hier op gezonde voeding, de afvalberg, de natuur en het milieu in het algemeen. In deze biotoop gedijt een groen gezin goed en alras raakte ik in gesprek met een Houtopiaanse werkneemster. Ik ontdekte overigens dat het (ook) een ‘sterrenmeisje’ was, maar dit geheel terzijde, in casu op de bovenrug. Ze bevestigde mijn eerdere wedervaren dat hier diep in de Ardennen van een groene partij (nog) geen sprake was. Samen met mij betreurde ze dit en ze vroeg me of ik hier niet op de één of andere manier verandering in zou kunnen brengen. Hoewel mijn ijdelheid fel gestreeld was moest ik haar ontgoochelen. Even waande ik mij in Utopia.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten