Hoe komt het dat het zo lang duurt vooraleer we een nieuwe regering hebben? Ik krijg de vraag geregeld omdat vrienden en collega’s weten ‘dat ik in de politiek zit’. Ik vertel hen dan het volgende:
"Stel dat ik niet hoog oploop met mijn buurman. Hij werkt niet zo hard als ik en neemt het niet zo nauw in en om zijn huis. Het is er slordiger dan bij mij. Eigenlijk vind ik hem maar een nietsnut. En een profiteur. Het werkt zo op mijn zenuwen dat ik hem hardop zo durf noemen. Als ik hem zie in zijn tuin, roep ik dat hij beter een voorbeeld aan mij zou nemen. Beter dan op zijn luie krent te zitten. Vorige week dacht ik eraan dat onze gemeenschappelijke haag dringend moet gesnoeid worden. Daarom riep ik hem: ‘Buurman, we moeten de handen eens in mekaar slaan om onze haag te fatsoeneren’. En weet je wat hij terugriep: ‘Doe het zelf, op mij moet je niet meer rekenen, want ik ben toch maar een luiaard’. Ik begrijp er niets van…"
De parabel van de niet-gesnoeide haag heb ik van Mieke Vogels. En ja, het werkt. Eerst je buur verketteren en hem dan om een gunst vragen. Dat werkt dus niet. ‘Ja’, zei een vriend, ‘mijne gebuur kan ook op zijne kop gaan staan als hij mij dat lapt’. Hij leefde zich moeiteloos in in de rol van de Waal. “Dat hij in de toekomst de haag alleen knipt”, voegde hij er ferm aan toe. Hij bedankte me en weg was hij. Oei, dacht ik, zo bedoelde ik het ook weer niet.
"Stel dat ik niet hoog oploop met mijn buurman. Hij werkt niet zo hard als ik en neemt het niet zo nauw in en om zijn huis. Het is er slordiger dan bij mij. Eigenlijk vind ik hem maar een nietsnut. En een profiteur. Het werkt zo op mijn zenuwen dat ik hem hardop zo durf noemen. Als ik hem zie in zijn tuin, roep ik dat hij beter een voorbeeld aan mij zou nemen. Beter dan op zijn luie krent te zitten. Vorige week dacht ik eraan dat onze gemeenschappelijke haag dringend moet gesnoeid worden. Daarom riep ik hem: ‘Buurman, we moeten de handen eens in mekaar slaan om onze haag te fatsoeneren’. En weet je wat hij terugriep: ‘Doe het zelf, op mij moet je niet meer rekenen, want ik ben toch maar een luiaard’. Ik begrijp er niets van…"
De parabel van de niet-gesnoeide haag heb ik van Mieke Vogels. En ja, het werkt. Eerst je buur verketteren en hem dan om een gunst vragen. Dat werkt dus niet. ‘Ja’, zei een vriend, ‘mijne gebuur kan ook op zijne kop gaan staan als hij mij dat lapt’. Hij leefde zich moeiteloos in in de rol van de Waal. “Dat hij in de toekomst de haag alleen knipt”, voegde hij er ferm aan toe. Hij bedankte me en weg was hij. Oei, dacht ik, zo bedoelde ik het ook weer niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten