Peter Bellens is een angsthaas en een egoïst. Scheldproza is niet mijn ding en zo is het ook niet bedoeld. Maar hij is het wel. Hij is ook een stadsgenoot. En wel één die zich zopas in de kijker van het nationale nieuws wist te spelen. In naam van 16 CD&V-mandatarissen uit de Kempen liet hij weten dat ‘als er geen eerbaar compromis uit de onderhandelingen komt, dan moeten we trouw blijven aan onszelf en onze geloofwaardigheid behouden’. Hij wil desnoods nog liever naar de oppositie. Het staat in een open brief aan zijn eigen voorzitter Jo Vandeurzen. Het gebeurde op bijna 170 dagen na de triomfantelijke verkiezingsoverwinning van de CD&V. Leterme beloofde de hemel op aarde voor de Vlamingen. Hij en zijn kartelpartner vergaten voor het gemak en voor de kiezer dat er vooralsnog Walen in ons land wonen. En dus oogst de Vlaamse staatsman Leterme al bijna een half jaar lang wat hij in verkiezingstijd gezaaid heeft. Onbegrip bij de Walen die op de koop toe durven te weigeren de agenda van mijnheer Leterme uit te voeren. Peter Bellens en zijn Kempense achterban dreigen dan maar met een vernieuwde oppositiekuur. Verantwoordelijkheid opnemen, ja maar alleen als we ons eigen Vlaams programma kunnen uitvoeren. De schaduw van De Wever is tot diep in de Kempen doorgedrongen. Bellens is meer bekommerd om het lot van zijn partij (en bij uitbreiding het kartel) dan om de toekomst van het land. Bang om gezichtsverlies te lijden na zoveel borstgeklop blijft het katholiek-separatistische kartel al maanden ondergedoken in de loopgraven. Bang om de volgende – regionale - verkiezingen te verliezen. De verkiezingen winnen zijn een doel op zich geworden. Ze zijn niet langer het middel om het land te regeren. Het partijbelang primeert op het belang van het land. De Kempische angsthazen denken alleen aan het redden van hun eigen pels. En die van de luis DeWever.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten