Drie uur bellen is goedkoper dan een croissant

Onze nationale TV-zenders kunnen onze politici nogal de duivel aandoen. Leterme zal me niet tegenspreken. Mieke Vogels evenmin, denk ik. Of misschien juist wel. Onze voorzitter bedient zich in haar tussenkomsten in het Vlaams Parlement steeds meer van beeldspraak. Zo hoorde ik haar uitleggen hoe moeilijk Leterme het heeft om zijn huishouden te beredderen. Hij wilde verbouwingen doen, maar wist blijkbaar niet of de nieuwe keuken vooraan dan wel achteraan het huis zou komen. En ondertussen vergat hij dat er ook brood op tafel moest komen. Zoals de meeste parlementsleden luisterde ik geboeid naar de zoveelste episode van het geklungel van de gedoodverfde (voormalige?) nieuwe premier. Het verhaal hing eerlijk gezegd met haken en ogen aaneen, maar het ging er in als gesneden koek. Even daarvoor kwam Mieke zowaar nog sterker uit de hoek. Zoals het past in onze strategie gooide Mieke het over de sociale boeg. Groen! is sociaal en het zal vanaf nu ook geweten zijn. Vroeger zei Mieke nog dat de hoge prijs van de benzine een goede zaak was voor het milieu. Nu is ze bekommerd dat de mensen hun stookolietank niet meer kunnen laten vullen. “Het wordt voor veel mensen hoe langer hoe moeilijker om in hun basisbehoeften te voorzien. We horen reclameboodschappen waarbij 3 uur bellen goedkoper is dan een croissant. Is dat de maatschappij die we willen?” Iedereen zweeg maar dacht volmondig neen. Punt gemaakt. Maar dat was buiten de VRT gerekend. Op het moment dat Mieke haar sterke beeld van ‘3 uur bellen en een croissant’ met passie en vuur op haar toehoorders losliet, zwenkte de camera de zaal in. Druk bellende parlementsleden ondersteunden haar boodschap. Met daarbij Jef Tavernier. Bijtend in een croissant? Nee, hoor. Jef gsm’de vrolijk mee. Alsof het getelefoneerd was.