De stad en het platteland

Was me dat even schrikken, gisterenochtend, aan mijn brievenbus. ‘Mieke Vogels onder vuur bij Groen!’ schreeuwde de kop van de Standaard me toe. Het zal toch niet waar zijn, dacht ik. Waar zou ze uit de bocht zijn gegaan? Op de toekomstige Wapperbrug? Betrapt bij het strijken van een leeuwenvlag? Weer eens reclame gemaakt voor een automerk? Op kartelkoffie geweest bij Geysen en Gennez? Niks ervan. Te weinig aandacht voor het platteland. Althans, dat weten we omdat een interne nota van Flor Orij uitlekte in De Standaard. Flor zal zich een hoedje hebben geschrokken, want hij liet al meteen weten dat hij het allemaal niet zo (hard) had bedoeld. Mocht hij geweten hebben dat de nota zou uitlekken, hij zou het niet zo scherp gesteld hebben. En hij heeft al helemaal niets tegen Mieke Vogels. Wanneer Groen!Limburg zich even later distancieerde van Orij was het duidelijk dat het om een storm in een glas water ging. En zo kon Mieke Vogels in haar reactie verbaasd stellen dat de mening van één partijlid, bovendien bestemd voor intern gebruik, wel heel zwaar werd uitgesmeerd in de media. Maar het kwaad is ondertussen geschied. En het kwam mij heel ontnuchterend over. Want nog maar net was ik in een verkiezingsoverwinningsroes zonder voorgaande. De hardnekkigheid waarmee Groen! zich tegen de Lange Wapperbrug in – sorry Flor – stad Antwerpen verzet lijkt zich cash te gaan betalen in 2012. Want liet Humo niet uitvissen dat niet alleen 60% van de Antwerpenaren tegen ‘het monsterproject van de eeuw’ gekant is, maar dat tevens 1 op 5 Antwerpenaren zich dat over 4 jaar in het stemhokje nog zou herinneren? Maar liefst 20% Antwerpenaren zullen dan stemmen voor een partij – lees Groen! – die tegen de Wapper is. En dan volgt vandaag de anticlimax vanuit Limburg. En toch heeft Flor inhoudelijk gelijk. Ook onder het bewind van Mieke Vogels gaat er maar weinig aandacht naar het platteland. Zelfs hier rondom Herentals liggen enkele gemeenten waar geen groene partij nog actief is of erger nog geen groene partij aanwezig is. En al jaren – ook vóór Vogels voorzitter was – wordt er geen strategie aangereikt om de plaatselijke groepen op te starten of nieuw leven in te blazen. De frustratie en verzuchtingen vanuit het verre Limburg (en ook West-Vlaanderen) zijn ook de mijne. Misschien komt daar nu wel verandering in. En zo zou de onbedoelde media-aandacht toch nog haar nut hebben. In dat geval, bedankt, Flor.