Damhert

Het kan zo maar voorkomen dat de naam Grete – zeg maar Greet -  Remen u niks zegt. Dat is niet verbazingwekkend en zeker ook niet erg. Als Vlaams volksvertegenwoordiger heeft ze zich zelden in het nieuws weten te praten. Behalve de laatste dagen bij de aankondiging van haar politieke afscheid. Een typisch voorbeeld van een backbencher. Een grijze muis in het politieke speelveld, zou je kunnen zeggen. Toch klopt dit niet helemaal. Deze Limburgse dame is best een boeiende en veelzijdige persoonlijkheid. Op het eerste gezicht is ze weliswaar een typische cast voor haar partij de N-VA. Opgegroeid in een ondernemersfamilie – en zelf aan het hoofd van een onderneming maar daarover later meer - kreeg ze de politieke microbe te pakken in middens van Voka en aanverwante ondernemerskringen. Herinner u de uitspraak van Bart De Wever: “Voka is mijn echte baas, als Voka niet tevreden is, ben ik ook niet tevreden.” Wie echter denkt dat mevrouw Remen braafjes de opgelegde partijlijn volgde, heeft het mis. En daarmee is ze een uitzondering binnen de partij. Het getuigt van veel lef dat ze zich openlijk verzette tegen het shoppingcentrum Uplace en dat ze een petitie tekende voor het basisinkomen. Verder bepleitte ze structurele maatregelen tegen voedselverspilling, een belasting op pakjesleveringen en heeft ze speciale belangstelling voor dierenwelzijn. Net voor ik sympathie begon te krijgen voor deze dame met een (afwijkende) mening hoorde ik haar tekeer gaan tegen de vrouwenorganisatie Femma die het aandurfde om de 30-urige werkweek met behoud van loon voor te stellen. Ho maar, daar zette mevrouw Remen zich schrap. “Werken is niet vies, het zorgt voor menselijk contact en interactie”, repliceerde ze fel. “Kortom, werken is een positief iets”. Alsof Femma iets anders had beweerd. En ze voegde eraan toe: “Als je je werk en je leven als twee aparte zaken bekijkt dan klopt er gewoon iets niet”. Misschien komt het onbegrip voor minder lang werken door haar eigen situatie. Mevrouw Remen is zelf CEO van het familiebedrijf Damhert Nutrition. En daar steekt ze al haar lieve zaligheid in. “Als je je werk en je leven als twee aparte zaken bekijkt dan klopt er gewoon iets niet.”, vindt ze. “Ik heb geen hobby’s, enkel mijn werk en mijn gezin. Maar ik doe het graag en zou het iedereen aanraden”, verklaarde ze ooit. Ik zei het al, Grete Remen is een boeiend persoon. Haar onderneming is fabrikant van ‘natuurproducten en functionele voeding’. Ik ken haar vegetarische producten in de supermarkten onder de wat mij betreft wat ongelukkige naam Damhert. Principieel als we zijn kopen we ze echter niet, want ‘van zo’n boerin geen eieren’. Nu mevrouw Remen haar partij de rug toekeert en ontgoocheld uit de politiek stapt wil ik binnenkort toch overwegen om een Damhertje in onze winkelkar te leggen.