Sommigen zullen gisteren wat langer in bed gebleven
zijn. Daarna misschien een wat uitgebreider ontbijt genomen, wie weet met een
glaasje – hier komt het verschrikkelijke woord – ‘bubbels’ aan toe. Vele leden
van Groen hadden andere ochtendplannen. Zij haastten zich naar naburige
stations om de pendelaars een hart onder de riem te steken. Met een ludiek
Valentreinskaartje bedankten de Groenen overal te lande de reizigers die voor
het openbaar vervoer kiezen. Ze koppelden er ook een duidelijke politieke
boodschap aan. ‘Hoog tijd voor meer investeringen’, luidde het. En verder was
het credo: ‘Stipter, schoner, goedkoper: dat is de
bestemming van onze Valentrein’. Zelf ben ik maar een sporadische spoorreiziger. Zoonlief daarentegen
spoort als anti-autogebruiker dat het een lieve lust is. Helaas gaat dat niet
vanzelf. Neem nu zijn frequente verplaatsing van en naar zijn kot in Leuven. Er
is slechts één rechtstreekse studententrein in Herentals op zondagavond en die
zit keer op keer tjokvol. Sinds hij meermaals niet op de trein geraakte, breng
ik hem – met de auto – naar een ander station. De dochter neemt de bus naar
school. Ook zij kan nooit een zitplaats bemachtigen. Erger nog, geregeld rijdt
de bus gewoon door omdat er geen mens meer bij kan. Pijnlijke toestanden uit
het dagelijks leven gegrepen. Het is het bittere resultaat van de regering die de
laatste jaren meer dan 3,3 miljard euro bespaarde op het openbaar vervoer. Tegelijk
geeft diezelfde regering een groter bedrag, ongeveer 3,75 miljard euro, uit aan
salariswagens. Met andere woorden: in dit land worden de files gesubsidieerd en
het openbaar vervoer gekortwiekt. Het is de wereld op zijn kop. En toch kan het
anders. Waar een wil is, is een (spoor)weg. Telkens we naar zee gaan, word ik
blij van de tram. Hij houdt zoveel kustbewoners en vakantiegangers uit de auto.
Hij laat je zoeven langs de zee. Een tip aan de groene partijafdelingen van Knokke
tot De Panne: laat hem volgend jaar deelnemen aan de Valentijnsactie. Hij heet
toch niet voor niets de Kus(t)tram. vrijdag 15 februari 2019
Valentrein
Sommigen zullen gisteren wat langer in bed gebleven
zijn. Daarna misschien een wat uitgebreider ontbijt genomen, wie weet met een
glaasje – hier komt het verschrikkelijke woord – ‘bubbels’ aan toe. Vele leden
van Groen hadden andere ochtendplannen. Zij haastten zich naar naburige
stations om de pendelaars een hart onder de riem te steken. Met een ludiek
Valentreinskaartje bedankten de Groenen overal te lande de reizigers die voor
het openbaar vervoer kiezen. Ze koppelden er ook een duidelijke politieke
boodschap aan. ‘Hoog tijd voor meer investeringen’, luidde het. En verder was
het credo: ‘Stipter, schoner, goedkoper: dat is de
bestemming van onze Valentrein’. Zelf ben ik maar een sporadische spoorreiziger. Zoonlief daarentegen
spoort als anti-autogebruiker dat het een lieve lust is. Helaas gaat dat niet
vanzelf. Neem nu zijn frequente verplaatsing van en naar zijn kot in Leuven. Er
is slechts één rechtstreekse studententrein in Herentals op zondagavond en die
zit keer op keer tjokvol. Sinds hij meermaals niet op de trein geraakte, breng
ik hem – met de auto – naar een ander station. De dochter neemt de bus naar
school. Ook zij kan nooit een zitplaats bemachtigen. Erger nog, geregeld rijdt
de bus gewoon door omdat er geen mens meer bij kan. Pijnlijke toestanden uit
het dagelijks leven gegrepen. Het is het bittere resultaat van de regering die de
laatste jaren meer dan 3,3 miljard euro bespaarde op het openbaar vervoer. Tegelijk
geeft diezelfde regering een groter bedrag, ongeveer 3,75 miljard euro, uit aan
salariswagens. Met andere woorden: in dit land worden de files gesubsidieerd en
het openbaar vervoer gekortwiekt. Het is de wereld op zijn kop. En toch kan het
anders. Waar een wil is, is een (spoor)weg. Telkens we naar zee gaan, word ik
blij van de tram. Hij houdt zoveel kustbewoners en vakantiegangers uit de auto.
Hij laat je zoeven langs de zee. Een tip aan de groene partijafdelingen van Knokke
tot De Panne: laat hem volgend jaar deelnemen aan de Valentijnsactie. Hij heet
toch niet voor niets de Kus(t)tram. 
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten