Goed en slecht

‘Goed’ en ‘slecht’ zijn relatieve begrippen, ook in de politiek en bij uitstek bij het duiden van je eigen verkiezingsresultaten. Welnu, Groenen horen altijd te zeggen waar het op staat. En dus zeg ik dat de uitslag van onze partij niet goed was. Zelf had ik de lat op een minimumhoogte van 7,5% gelegd. Het werd slechts 6,8% (en ja, 7,9% voor Europa). Dat is niet genoeg. Verre van de dubbele cijfers waar Mieke Vogels en ikzelf stiekem op gehoopt hadden. En toch zou ik het anders kunnen uitleggen. Bijvoorbeeld door te zeggen dat Groen! een vooruitgang heeft geboekt van 6 naar 7 zetels in het Vlaams Parlement. En dat we zelfs in Brussel een zetel hebben gehaald. Nog meer goed nieuws? Jazeker! Ons Europarlementslid Bart Staes heeft zijn zetel kunnen behouden. Een zegen voor ons en voor heel Europa. Want vriend en vijand erkennen de grote verdiensten van Bart. Dichter bij huis hebben wij ook reden tot feesten. Het spijtige vertrek van ons verdienstelijk parlementslid Rudi Daems wordt gelukkig gecompenseerd door de intrede van Dirk Peeters. De Kempen stuurt met Dirk een parlementair naar Brussel die door zijn jarenlange ervaring goed geplaatst is om de dossiers van Rudi over te nemen. En dan is er nog onze eigen Herentalse voorzitter Barbara Caerels. Wij stuurden haar de campagne in en, hoewel onervaren, bracht zij origineel en ‘doord8’ haar groene boodschap. Barbara schonk de partij liefst 2751 voorkeurstemmen en verraste daarmee zichzelf en haar omgeving. Het lijkt erop dat wij een ‘goudkippetje’ in eigen rangen hebben dat Herentals binnen 3 jaar nog wel eens zou kunnen verrassen. Zij deed nu al ruim beter dan de socialistische schepen Jan Bertels. En liet de plaatselijke weirdo, genaamd Guy Paulis, met zijn groene Hummer ver achter zich. Voorwaar een knalprestatie. Maar voor we euforisch worden, terug naar de realiteit. Die leert ons dat Groen! weer niet doorbreekt en dat we daar maar eens een kritische analyse moeten aan wijden.