Slecht weer

Voor de middag twijfelde ik nog, maar kort na de middag wist ik het zeker. Rechts zou de verkiezingen winnen en Groen! zou het niet schitterend doen. Hoe ik dat zo wist? Gewoon door het weer. Zoals de traditie het thuis wil gingen wij onze stem uitbrengen iets over het middaguur. Ik zette de kinderfietsen buiten klaar – want ja, de stemverrichting is bij ons een familiegebeuren – en net op dat moment vielen de eerste regendruppels uit de samenpakkende wolken. Nat van het regengordijn kwamen we aan het stemlokaal aan. Andere dorpsgenoten-kiezers kwamen met plukjes aangewandeld. Ik bekeek hun gezichten en die waren zonder uitzondering afgestemd op het weer. Ze stonden op onweer. Dat moest slecht aflopen. We vervulden onze stemplicht waarbij mijn zoon voor mij de elektronische pen hanteerde. Hij nam uitgebreid zijn tijd om de vele kandidaten aan te tikken. Vrouw en dochter waren sneller klaar. Mijn dochter kwam naar me toe gelopen alsof ze verrassend nieuws had. Ze vertelde fier voor wie zij gestemd had, maar voegde er met een gespeeld pruilmondje aan toe “dat de CD&V toch gaat winnen”. De perfecte exit poll, zo zou blijken. Uitgeregend kwamen we thuis. Wat een verschil met 10 jaar geleden toen de Groenen de ‘dioxine-verkiezingen’ glansrijk wonnen. Toen scheen de zon en was het heerlijk warm. En werd er gekozen voor een warme, solidaire samenleving. Nu staan we helaas weer aan het begin van een kil en koud beleid. De aarde mag dan wel opwarmen, in het Vlaams Parlement zal daarvan niets te merken zijn.