Groenpraterij

Dat de socialisten in verkiezingstijden plots groen worden is geen verrassing meer. Met deze truc proberen ze al jarenlang linkse, progressieve kiezers uit het groene kamp te lokken. Eens de verkiezingen voorbij schiet er van dat groene kleurtje bij de SP.a helaas nog weinig over. Het verschil tussen woord en daad. Opmerkelijk is dat in deze verkiezingscampagne zowat álle partijen zo groen proberen te zijn als Groen!. Om nog beter voor de dag te komen bij de kiezer noemen ze zichzelf dan liefst ‘verstandig groen’ of ‘realistisch groen’. Met deze truc plaatsen ze zichzelf op een verhoogje en duwen ze Groen! weer graag in het verdomhoekje van de naïevelingen en luchtfietsers. Zonder de minste schroom pleiten liberalen, socialisten en christendemocraten plots ook voor een ‘groene economie’. Toch zijn het uitgerekend deze partijen die al 30 (!) jaar lang systematisch alle groene voorstellen wegwuiven en als irrealistisch bestempelen. Dezelfde partijen vertikken het om tot op de dag van vandaag een beleid te voeren dat voluit kiest voor hernieuwbare energie en andere sectoren en producten die vele duurzame jobs creëren. Integendeel, het credo van de traditionele partijen blijkt het VIA-plan. Vlaanderen in actie, maar wat voor actie? Vlaanderen als logistieke draaischijf voor Europa. Klinkt mooi, maar de gevolgen zijn: nog meer vrachtwagens op onze al oververzadigde autosnelwegen met nog meer fijn stof tot gevolg. Nog meer beton, met megalomane projecten zoals de Lange Wapper en wie weet de verbreding van het Schipdonkkanaal. Extra rijstroken en een extra Ring boven de Brusselse Ring. Hoe valt dit te rijmen met hun zogenaamde groene principes? Hopelijk doorziet de kiezer de groenpraterij van de traditionele partijen en kiest hij voor het origineel in plaats van voor de slechte kopie. Een kameleon is een mooi dier, maar het hoort niet thuis in de politiek.